ναυπηγέω-ῶ (seul. prés. et impf. pass. ao. ἐναυπηγήθην, pf. part. νεναυπηγημένος) construire un vaisseau ou des vaisseaux, être constructeur de vaisseaux, AR. Pl. 153 ; XÉN. Hell. 1, 3, 12 ; au pass. PLAT. 1 Alc. 107 c ; POL. 1, 36, 8 ;

Moy. :
      1 construire des vaisseaux pour son usage, HDT. 1, 27 ; 2, 96, etc. ;
      2 faire construire des vaisseaux, XÉN. Hell. 1, 1, 17 ; AR. Eq. 916 ; ISOCR. 198 c.

➳ Prés. part. ion. ναυπηγεύμενος, HDT. 2, 96 ; 6, 46.

Étym. ναυπηγός.

to be a shipbuilder, build ships, Ar. Pl. 513, Pl. Alc. 1.107c; — more freq. in Med., πλοῖα, νέας ναυπηγέεσθαι, build oneself ships, get them built, Hdt. 2.96, 6.46, cf. Pl. l.c. ; ἐπί τινι against others, Hdt. 1.27; ἐναυπηγοῦντο νεῶν στόλον Th. 1.31; τριήρεις ἐναυπηγησάμεθα And. 3.5, cf. Th. 6.90, D. 17.28; pf. νεναυπήγημαι in med. sense, D.S. 20.16; — Pass., of ships, to be built, Th. 1.13 (v.l. ἐνναυπηγηθῆναι); ὁπόσα ἂν οἰκοδομηθῇ ἢ ναυπηγηθῇ X. Vect. 4.35, cf. HG 1.3.17, Plu. 2.321d. metaph in Med., contrive, ΄engineer΄, τὰ πάντα νεναυπηγημένη ἐπὶ ταῖς Ῥωμαίων τύχαις J. AJ 19.2.4.

ein Schiffsbauer sein, Schiffe zimmern, bauen ; Plat. Alc.I, 107c ; Pol. 1.36.8 ; pass., Xen. Hell. 1.3.11. – Gew. im med., ναῦς ναυπηγέεσθαι, Her. 1.27, 2.96, 6.46 ; τριήρεις, Andoc. 3.5 ; Plat. Menex. 245a ; πλοῖα, Dem. 17.28 ; σκάφη, Pol. 1.20.9.