ου (τὸ) [ᾱ]
      1 débris d’un naufrage, d’ord. au plur. ESCHL. Pers. 420 ; THC. 1, 50 ; 4, 14 ; XÉN. Hell. 1, 7, 29 ; PLUT. Pomp. 23, M. 803 a ; fig. SOPH. El. 729 ; CHOERIL. (ATH. 464 b) ;
      2 naufrage, LUC. Herm. 86 ; fig. en parl. de la ruine d’une maison, PLUT. M. 517 b au plur.

➳ Ion. ναυήγιον, HDT. 7, 190, etc.

Ion. ναυήγιον, τό, piece of wreckage, Men. 536.9, Arist. Pr. 932a1; mostly in pl., A. Pers. 420, Hdt. 7.191, 8.12, al., Lys. 2.38, Th. 1.50, etc. ; πολλοὺς ἀριθμοὺς ἄγνυται ναυαγίων, i.e. is shivered into a thousand pieces, E. Hel. 410; metaph, ν. ἱππικά wreck of an overturned chariot, S. El. 730, 1444; ἀνδρῶν δαιτυμόνων ν. the wreck of a feast, Choeril. 9; τὰ ν. τῆς πόλεως Demad. ap. Plu. 2.803a; ν. οἴκων ib. 517f. later, = ναυαγία, ναυαγίῳ περιπεσεῖν Str. 4.1.7.

τό, ion. ναυήγιον, Schiffstrümmer, Wrack ; ἐρειδόμενον ναυαγίοις, Pind. I. 1.36, richtiger ναυαγίαις (vgl. ἐρείδω); Tragg., θάλασσα ναυαγίων πλήθουσα, Aesch. Pers. 412 ; Eur. Hec. 417, 514 ; u. in Prosa, ναυήγια Her. 7.191, 8.18 u. öfter ; τὰ ναυάγια ἀνελκύσαντες, Thuc. 7.23 ; ναυαγίων ἐκράτησαν, Zeichen der gewonnenen Seeschlacht, 4.14 ; πρὸς τὰ ναυάγια καὶ τοὺς νεκροὺς ἐτράποντο, 1.50 ; auch ἀναιρεῖσθαι τὰ ναυάγια, wie die Toten, Xen. Hell. 1.7.10 u. Folgde ; ποιεῖσθαι τὸν ὅρμον ἐπὶ τῶν ναυαγίων, Pol. 16.8.2 ; ἐπὶ λεπτοῦ ναυαγίου διαφερόμενος, Plut. Pomp. 32 ; u. übertr. auf andere Dinge, von Wagentrümmern, ἐπίμπλατο ναυαγίων Κρισσαῖον ἱππικῶν πέδον, Soph. El. 730, wie Choeril. bei Ath. XI.464b den zerbrochenen Becher ἀνδρῶν δαιτυμόνων ναυάγιον nennt ; Plut. oft.
Bei Sp. auch = ναυαγία, vgl. Lobeck Phryn. 519.