α, ον :
      1 naval, ESCHL. Pers. 279, 336, etc. ; SOPH. Aj. 355 ; EUR. Rhes. 458, etc. ;
      2 propre à la construction d’un navire, IL. 3, 62, etc. ; OD. 9, 384, etc. ; HÉS. O. 806.

➳ Fém. -ος, ESCHL. Pers. 279, 336. Dor. νάϊος [ᾱ] ESCHL. SOPH. EUR. ll. cc. Dans les inscr. att. plur. τὰ νεῖα, CIA. 2, 809 e, 28 (325 av. J.C.) ou νέα, CIA. 2, 808 d, 69 (325 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 29 et p. 34, 4.

Étym. ναῦς.

η, ον, Dor. νάϊος, α, ον (as always in Trag., cf. δάϊος, γάϊος), also ος, ον A. Pers. 279, 336; (< ναῦς) : — of or for a ship, δόρυ ν.
ship-timber, Od. 9.384, etc. ; without δόρυ, Il. 3.62, 13.391; ν. ξύλα Hes. Op. 808; ν. δοῦρα A.R. 2.79; νήϊα alone, oars, Nic. Th. 814; ἄνδρες νάϊοι A. Supp. 719; στόλος νάϊος the ship΄s course, ib. 2 (anap.); ναΐοισιν ἐμβολαῖς Id. Pers. ll.cc. ; γένος ναΐας ἀρωγὸν τέχνας, i.e. the seamen, S. Aj. 357 (lyr.); ναΐα ἀπήνη, νάϊον ὄχημα, i.e. a ship, E. Med. 1122, IT 409 (lyr.).

auch 2 Endgn, zum Schiffe gehörig ; δόρυ νήϊον, ein zum Schiffbau brauchbarer Balken, Schiffsbauholz, Il. 3.62, 15.410, Od. 9.384 ; auch ohne δόρυ, Il. 13.391, 16.487 ; νήϊα ξύλα, Hes. O. 810 ; νήϊα, Ruder, Nic. Th. 814 ; ἄνδρες νήϊοι, Schiffer, Aesch. Suppl. 700 ; ναΐοισιν ἐμβολαῖς, Pers. 271 ; στόλον νάϊον, der Zug der Schiffe, Suppl. 2. Vgl. νάϊος u. s. Lobeck zu Phryn. 432.