νή·ποινος, ος, ον :
      1 impuni ; adv., νήποινον, OD. 1, 160, 377, 18, 297, etc. impunément ;
      2 qui ne punit pas, càd. non vengé, OD. 1, 245, 380 ;
      3 privé de, gén. PD. P. 9, 60.

Étym. νη-, ποινή.

ον, (< νη, ποινή) unavenged, without compensation, Hom. (only in Od.), νήποινοί κεν ὄλοισθε 1.380, 2.145; ἀλλότριον βίοτον νήποινον ἔδουσιν 1.160; ἀνδρὸς ἑνὸς βίοτον νήποινον ὀλέσθαι ib. 377, cf. 18.280; also νήποινα (as Adv.) ἀποκτείνειν (v.l. for νηποινεί) X. Hier. 3.3. φυτῶν νάποινος (νή- codd.), like ἄμοιρος, without share of, unblest with fruitful trees, Pi. P. 9.58.

ungestraft, straflos ; νήποινοι ὄλοισθε, ungerächt, Od. 1.380 ; νήποινον adverbial, βίοτον ἔδοντες, 18.297, vgl. 1.377 ; νηποινὰ ἀποκτείνειν, v.l. νηποινεί, Xen. Hier. 3.3 ; – νήποινον φυτῶν αἶσαν, Pind. P. 9.60, fruchttragender Bäume unteilhaft.