αρος (τὸ) [ᾰ]
      1 nectar, boisson des dieux, IL. 4, 3, etc. ; OD. 5, 93, etc. ; HÉS. Th. 640, etc. ; PD. O. 1, 62, etc. ; ATH. 38 f ;
      2 p. anal. en parl. du vin, ATH. 29 f ; ANTH. 13, 9, etc. ; du miel, EUR. Bacch. 144 ; ANTH. 6, 239, etc. ; fig. en parl. de la poésie, PD. O. 7, 7 ; ANTH. 7, 29.

Étym. incert.

αρος, τό, nectar, the specific nourishment of the gods; ἀμβροσία and ν. are differentiated in early Ep. as food and drink, Od. 5.93, h.Cer. 49, h.Ap. 10, cf. Pl. Phdr. 247e; but conversely, ν. ἔδμεναι Alcm. 100, cf. Anaxandr. 57; κέρασσε δὲ ν. ἐρυθρόν Od. l.c. ; Ἥβη ν. ἐῳνοχόει Il. 4.3; νέκταρος ἀπορρώξ, of choice wine, Od. 9.359; ν. ἀμβροσίην τε στάξον Il. 19.347, cf. 38, Pi. P. 9.63. later, of wine, Call. Fr. 115, Nic. Al. 44, Eudem. Med. ap. Gal. 14.185. called σαρράν and χαλβάνη, 1 Enoch 31.1. metaph, ν. μελισσᾶν, i.e. honey, E. Ba. 143 (lyr.); αἰθερίου πτηναὶ νέκταρος ἐργάτιδες AP 9.404 (Antiphil.), cf. 6.239 (Apollonid.); also, of perfumed unguent, ib. 6.275 (Nossis); of an ode, ν. χυτόν, Μοισᾶν δόσιν Pi. O. 7.7, cf. Parth. 2.76, AP 4.1.36 (Mel.); ν. ἐναρμόνιον ib. 7.29 (Antip.Sid.).

αρος, τό, der Trank der Götter, wie Ambrosia ihre Speise ist ; Od. 5.93 ; τῇ δὲ παρ' ἀμβροσίην δμωαὶ καὶ νέκταρ ἔθηκαν, 199 ; Ἥβη νέκταρ ἐῳνοχόει, Il. 4.3 ; den edlen Wein nennt Polyphem ἀμβροσίης καὶ νέκταρος ἀπορρώξ, Od. 9.359 ; Il. 19.38 dient Nektar mit Ambrosia, um den Leichnam des Patroklos vor Fäulnis zu bewahren ; auch bei Hes. u. Pind. der Trank der Götter, Ol. 1.62, P. 9.65 ; χυτόν, Ol. 7.7, von der Dichtkunst ; μελισσᾶν νέκταρ, Honig, Eur. Bacch. 144 ; μεθυσθεὶς τοῦ νέκταρος, Plat. Symp. 203b ; Folgde : νέκταρ καὶ ἀμβροσία τὸ δεῖπνον, Luc. sacrific. 9 ; Plut.; Diosc. 24 (VII.31) sagt auch προχοαὶ νέκταρος ἀμβροσίου ; Antiphil. 29 (IX.404) nennt den Honig νέκταρ αἰθέριον. Bei Nossis 5 (VI.275), ἁδύ τι νέκταρος ὄζει, vom κεκρύφαλος gesagt, ist eine wohlriechende Salbe gemeint.
Die Alten leiteten es von νή u. κήρ od. ΚΤαΩ ab, so daß es wie ἀμβροσία auf die Unsterblichkeit der Götter hindeuten sollte.