(seul. prés. et impf. νᾶον) couler, IL. 21, 197 ; OD. 6, 292, EPIGR. (PLAT. Phædr. 264 d) ; CALL. Dian. 224 ; ὀρῷ, OD. 9, 222, déborder de petit-lait ;

Moy. (part. prés.) ruisseler, être arrosé de, NIC. fr. 2, 58.

➳ Impf. [avec ᾱ] νᾶον, CALL. Dian. 224 ; A.RH. 3, 224, et ναῖον, OD. 9, 222 ; A.RH. 1, 1146. Part. prés. pass. fém. pl. ναόμεναι [ᾱ] NIC. l. c.

Étym. incert. ; cf. νᾶμα, p.-ê. Ναϊάς.

only pres. and impf., Att. contr. νᾷ S. Fr. 5, part. νῶντας Phot. : — flow, ἐν δὲ κρήνη νάει Od. 6.292; καὶ φρείατα μακρὰ νάουσιν Il. 21.197; ὄφρ’ ἂν ὕδωρ τε νάῃ Epigr. ap. Pl. Phdr. 264d; οἴνῳ Ἁχελῷος ἆρα νᾷ S. l.c. ; ὕδατι νᾶε was running with…, A.R. 1.1146; νᾶεν φόνῳ Call. Dian. 224; — Pass., to be watered, ναομένοισι τόποις Nic. Fr. 74.58. [α in Hom. and presupposed by νᾷ, νῶντας, cf. ἀέναος ; α v.l. in Od. 9.222, always in late Ep. exc. Euph. 23; ναῖον (so Aristarch. and some codd.) δ’ ὀρῷ ἄγγεα πάντα is prob. correct in Od. l.c., cf. ἔναιεν ἐν ἅλμῃ (with pun on ναίω dwell) Matro Conv. 77, and ναιομένοισι (νεομ- codd.) shd. perh. be read in Nic. l.c.] (Cf. ἔννυθεν, ναύω, νόα, Skt. snaúti (pf. part. Pass. snutás) ΄drip΄, MIr. snuadh ΄river΄, etc. ; νάω [ᾰ] from snăw-o, ναίω and νάω [ᾱ] from snăw-yo.)

nur pr. u. impf., fließen ; ἐν δὲ κρήνη νάει, Od. 6.292 ; κρῆναι νάουσι, Il. 21.197 ; als v.l. von ναίω Od. 9.222 ; νᾶεν Callim. Dian. 224 ; ὄφρ' ἂν ὕδωρ τε νάῃ, epigr. Plat. Phaedr. 264d ; ἄσπορα ναομένοισι τόποις ἀνεθρέψατο λειμών, Nic. b. Ath. XV.684 (v. 581, wo die v.l. νεομένοισι auf ναιομένοισι führt, s. ναίω. – Moeris erklärt ἀεὶ νῶν für attisch, ἀέναος für hellenistisch, was auf Ar. Ran. 146 zu gehen scheint, wo jetzt richtig ἀείνων σκῶρ gelesen wird. Sonst auch noch VLL Vgl. νέω u. ναίω.