ου (τὸ) :
   I animal de petit bétail, particul. :
      1 mouton, au sg. seul. OD. 12, 301, d’ord. au pl. troupeau de moutons ou de brebis, sans distinction de sexe, IL. 23, 147 ; OD. 9, 438 ;
      2 chèvre, au sg. seul. OD. 14, 105, d’ord. au pl. troupeau de chèvres ;
   II p. ext. animal de gros bétail, particul. :
      1 taureau, SIM. fr. 249 ;
      2 p. ext. tout animal sauvage, SOPH. fr. 911.

➳ Gén. métapl. μηλάτων, LYC. 106. Dor. μᾶλον, THCR. Idyl. 1, 109, etc.

Étym. cf. *μήλας.

ου (τὸ) :
   I pomme ou fruit semblable à une pomme, d’où :
      1 pomme, OD. 7, 120 ; HÉS. Th. 335 ; PLAT. Leg. 819 b, 845 b ; PLUT. Artax. 24 ; τὰ χρύσεα μῆλα, SOPH. Tr. 1100, etc. ; ou τὰ Ἑσπερίδων μῆλα, ATH. 82 e, pommes d’or ou des Hespérides, càd. oranges ou citrons ; Ἀρμενιακόν, DIOSC. 1, 156, abricot ; κυδώνιον, ATH. 81 a, coing ; μ. κίτριον, ARÉT. p. 133, 44, ou μ. Μηδικόν, GAL. 13, 209 ; PLUT. M. 733 f, citron ; Περσικόν, DIPH. SIPHN. (ATH. 82 f) pêche ; p. anal. au plur. formes arrondies et fermes des joues, THCR. Idyl. 14, 38 ; au sg. SPT. Cant. 4, 3 ; ou des seins, AR. Eccl. 903, Lys. 155 ; THCR. Idyl. 27, 48 ; pomme d’or ou d’argent (à l’extrémité d’une lance, d’un bâton, etc.) HDT. 1, 195 ; 7, 41 (v. μηλοφόρος) ;
      2 pommier, GEOP. 10, 201 ;
   II fruit d’arbre fruitier, en gén. IL. 9, 542.

➳ Dor. μᾶλον, THCR. ll. cc.

Étym. Orig. méditerranéenne ; cf. l’emprunt lat. mālum.

τό, sheep or goat, ἢ βοῦν ἠέ τι μῆλον Od. 12.301 (cf. 299); μῆλον, ζατρεφέων αἰγῶν ὅς τις φαίνηται ἄριστος 14.105; elsewh. Hom. uses the pl. (to distinguish the gender, an Adj. is added, ἄρσενα μ.
rams, wethers, Od. 9.438; ἔνορχα μ. Il. 23.147) to denote sheep or goats, ἔνθα δὲ πολλὰ μῆλ΄, ὄϊές τε καὶ αἶγες, ἰαύεσκον Od. 9.184; ὡς δὲ λέων μήλοισιν… ἐπελθών, αἴγεσιν ἢ ὀΐεσσι Il. 10.485; generally, small cattle, opp. βόες, βόες καὶ ἴφια μ. 9.406, cf. Hes. Op. 786, 795, etc. ; μ. καὶ βοῶν ἀγέλας Pi. P. 4.148; μ. καὶ ποίμνας S. Aj. 1061; abs., of sheep, ἄργυφα μ. Od. 10.85; μήλων εὐπόκοις νομεύμασιν A. Ag. 1416; of Europa΄s bull, Simon. 28; so μυκηθμοῖσι καὶ βρυχήμασιν… μήλων of herds, A. Fr. 158; generally, beasts, opp. men, γαῖαν ἀνθρώποισι καὶ εὔφρονα μήλοις Pi. O. 7.63; esp. of sacrificial beasts, ib. 80, A. Ag. 1057, etc. ; also of beasts of chase, S. Fr. 1069; — Lyc. 106 has metaplast. gen. pl. μηλάτων. (Not found in Prose, exc. Hdt. ap. Sch. Il. 4.476. The Dor. form is μῆλον (not μᾶλον), Pi. P. 4.148, 9.64, al. ; also in pr. nn., Εὔμηλος IG 12(3).540 (Thera), etc. ; Boeot. μεῖλον in Πισίμειλος ib. 7.3193.12 (Orchom., iii BC), etc. ; cf. OIr. mīl ΄(small) animal΄, Dutch maal ΄young cow΄.)

τό, Dor. and Aeol. μᾶλον, apple or (generally) any treefruit, Il. 9.542, Od. 7.120, Hes. Th. 215, 335 (whereas in Id. Op. only μῆλον¹ is found), Hdt. 1.195, 2.92, 7.41; χνοῦς ὥσπερ μήλοισιν ἐπήνθει Ar. Nu. 978; χρύσια μ. Theoc. 29.37; μ. ἄγριον crab, Pyrus acerba, Dsc. 1.115.4; μ. Ἀρμενιακόν apricot, Prunus armeniaca, Id. 1.115.5, Gal. 6.594 (μ. ἐαρινά PCair. Zen. 33.13 (iii BC)); μ. Ἠπειρωτικόν roseapple, Dsc. 1.115.4; μ. Κυδώνιον quince, Hp. Vict. 2.55, Dsc. 1.115.1, Gal. 6.563, SIG 1171.15 (Lebena); μ. Μηδικόν citron, Citrus medica, Dsc. 1.115.5 (μ. κίτριον Gal. 12.77); μ. Περσικόν peach, Prunus persica, Id. 6.592; τῶν Ποντικῶν ἐκείνων ἂ καλοῦσι μῆλα, of a kind of gourd, ib. 563.
seed-vessel of the rose, Thphr. HP 6.6.6. pl., metaph, of a girl΄s breasts, Ar. Lys. 155, Ec. 903, Theoc. 27.50.
cheeks, PPetr. 3. p. 2, al. (iii BC), AP 9.556 (Zon.), Ruf. Onom. 46, Luc. Im. 6, Arch.Pap. 4.271 (iii AD); in sg., μ. ἀριστερόν BGU 998.4 (ii BC), etc. ; but in Theoc. 14.38, τὰ σὰ δάκρυα μᾶλα ῥέοντι thy tears run like apples, i.e.
big round tears and sweet withal. swellings under the eye, Hsch. s.v. κύλα.
tonsils, Ruf. Onom. 64.
cups shaped like apples, IG 11(2).161 B 41, al. (Delos, iii BC). (Cf. Lat. mālum, perh. borrowed from Gr.)

τό, Schaf und Ziege, kleines Stück Vieh ; im sing. bei Hom. nur Od. 12.301, wo es das Schaf, u. 14.105, wo es die Ziege bedeutet ; sonst im plur., ohne Unterschied des Geschlechts ; ἔνορχα μῆλα, Widder, Il. 23.147 ; ἄρσενα μῆλα, Od. 9.438 ; βόες καὶ ἴφια μῆλα, neben einander, Stiere und kleines Vieh, wo es Schafe oder Ziegen sein können, Il. 9.406, 466 u. öfter ; vgl. 10.485, λέων μήλοισιν ἀσημάντοισιν ἐπελθών, αἴγεσιν ἢ ὀΐεσσιν, u. 9.184, πολλὰ μῆλ' ὄϊές τε καὶ αἶγες ; πίονα μῆλα, Od. 9.315 u. öfter ; ἄργυφα, Schafe, 10.85 ; μήλων κνισσάεσσα πομπά, Pind. Ol. 7.80 ; μῆλα καὶ βοῶν ἀγέλας, P. 4.148 ; μήλων εὐπόκοις νομεύμασιν, also von Schafen, Aesch. Ag. 1390 ; ἕστηκεν ἤδη μῆλα πρὸς σφαγάς, ib. 1027 ; πρὸς μῆλα καὶ ποίμνας πεσεῖν, Soph. Aj. 1040 ; häufiger bei Eur. von Opferschafen. So noch sp.D., von denen Lycophron 106 einen metaplastischen gen. plur. μηλάτων bildet. In Prosa ist es in dieser Bedeutung ungebräuchlich.

τό, der Apfel ; γηράσκει μῆλον ἐπὶ μήλῳ, Od. 7.120 ; in der Il. 9.542, χαμαὶ βάλε δένδρεα μακρά, αὐτῇσιν ῥίζῃσι καὶ αὐτοῖς ἄνθεσι μήλων, erkl. Schol. es allgemein πάντα τὰ ἀκρόδρυα, Kernobst ; τὸν χρυσέων δράκοντα μήλων φύλακα, Soph. Trach. 1090 ; χνοῦς ὥσπερ μήλοισιν ἐπήνθει, Ar. Nub. 965 ; Eccl. 903 übertr. von den Brüsten der Jungfrauen ; vgl. χρύσεα μαζῶν μῆλα, Rufin. 6 (V.60); auch μᾶλα παρηϊάδων, die Wangen, Zon. 6 (IX.556); μέγαθος κατὰ μῆλον, Her. 2.92 ; Plat. und Folgde ; ἄπια καὶ μῆλα, Plut. Artax. 24. Es werden übrigens unterschieden μῆλον Κυδώνιον, Quittenapfel, Quitte, Περσικόν, Pfirsich, μηδικόν, auch κίτριον, der medische Apfel, Orange, Zitrone, Ἀρμενιακόν, der armenische Apfel, die Aprikose, Theophr. u. Sp., s. bes. Ath. III.80 eff.

cheeks; apple (MT)