ου (ὁ) :
      1 peine, travail, fatigue, en parl. de la fatigue du corps ou de celle de l’esprit, HÉS. Sc. 306 ; PD. O. 11, 97 ; P. 2, 30, etc. ; XÉN. Conv. 2, 4 ; NT. 1Thess. 2, 9 ;
      2 p. suite, souffrance, douleur, TRAG. ;
      3 p. ext. produit d’un travail, œuvre d’art, A. PL. 178, 2.

Étym. pré-grec.

ὁ, = Homeric μόγος, toil, hardship, distress, ἀμφὶ δ’ ἀέθλῳ δῆριν ἔχειν καὶ μ. Hes. Sc. 306; μόχθων ἀμπνοά, ἀμοιβά, Pi. O. 8.7, N. 5.48; freq. in Trag., A. Ch. 921, S. Ph. 480, etc. ; also in pl., toils, troubles, hardships, A. Pr. 541 (lyr.), etc. ; of the labours of Heracles, S. Tr. 1101, 1170; μ. τέκνων for them, E. Med. 1261 (lyr.); μόχθον ἀμφὶ πράγμασι Epigr. ap. Aeschin. 3.184; Ἀπελλείου μ. γραφίδος, of a picture, APl. 4.178 (Antip.Sid.). — Rare in early Prose (not in Pl. or Oratt.), cf. μ. καὶ ταλαιπωρίη Democr. 223; ἐλευθέριοι μ. X. Smp. 2.4; διὰ μόχθων Id. Cyr. 1.6.25; freq. in LXX, Ex. 18.8, al. ; κόπος καὶ μ. 1 Ep. Thess. 2.9; μ. implies hardship, πόνος work (but μ. is said to be Cret. for πόνος AB 1096).

ὁ (vgl. μόγος, verwandt mit ἄχθος u. ὄχθος), Anstrengung, Mühe ; Kampfesmühe, Hes. Sc. 306 ; δορυσσόντων μόχθων ἄταν, Soph. Aj. 1167 ; oft bei Pind., ἐξαίρετον ἕλε μόχθον, P. 2.30, μόχθον δύστανον ἀμφέπει, 4.268, ἀτόλματον Ἑλλάδι μόχθον, I. 7.11, μόχθων ἀμπνοάν, ἀμοιβάν, Ol. 8.7, N. 5.48 ; μάτην ὁ μόχθος, Aesch. Ch. 514 ; so von den Arbeiten des Herakles, Soph. Tr. 1091 ; θήρας μόχθον ἐκλελοιπότα, Eur. Hipp. 52 ; ταύτης ὁ μόχθος θάπτειν πόσιν, Hel. 1276 ; ἀμφὶ ξυνοῖσι πράγμασι μόχθον ἔχειν, Epigr. bei Aesch. 3.184 ; übh. Mühsal, Not, Elend, μυρίοις μόχθοις διακναιόμενον, Aesch. Prom. 539 u. öfter ; τλάμων ἄρ' ἐγὼ καὶ μόχθῳ λωβατός, Soph. Phil. 1090 ; τοῖς θανοῦσι μόχθος οὐ προσγίγνεται, Tr. 1163 ; Eur. oft u. sp.D.; auch in späterer Prosa, wie NT. – Hesych. erkl. πόνος u. κακοπάθεια.

μόχθος, -ου, ὁ
(= Hom. μόγος), in cl. chiefly poët., [in LXX for תְּלָאָה, עָמָל, etc. ;]
toil, labour, hardship, distress: 2Co.11:27, 1Th.2:9, 2Th.3:8.†
SYN.: κόπος (which see), πόνος (AS)