ος ou η, ον [ῐ]
      1 marqué par le destin, fatal, IL. 5, 674, etc. ; OD. 16, 392 ; 21, 162 ; μόρσιμόν ἐστι, IL. 19, 417 ; HDT. 3, 154, c’est l’arrêt du destin ;
      2 particul. marqué par le destin pour la mort, PD. P. 12, 30, etc. ; ESCHL. Sept. 263, Pr. 932, etc. ; μόρσιμον ἦμαρ, IL. 15, 613 ; OD. 10, 175, jour suprême ;
      3 exposé à la mort, mortel : ἐπεὶ οὔτοι μόρσιμός εἰμι, IL. 22, 13, car je ne suis pas sujet à la mort.

➳ Fém. μορσίμη, ESCHL. Eum. 217.

ον, (< μόρος) poet. Adj., used also by Hdt., appointed by fate, destined, ἡ δέ κ’ ἔπειτα γήμαιθ’ ὅς κε πλεῖστα πόροι καὶ μόρσιμος ἔλθοι Od. 16.392; οὐδ’ ἄρ’ Ὀδυσσῆϊ… μόρσιμον ἦεν… Διὸς υἱὸν ἀποκτάμεν Il. 5.674; μ. ἐστι θεῷ… δαμῆναι 19.417, cf. Hdt. 3.154; ᾧ θανεῖν οὐ μ. A. Pr. 933; σοὶ μὲν γαμεῖσθαι μ. γαμεῖν δ’ ἐμοί Id. Fr. 13; τὸ μόρσιμον destiny, doom, Pi. P. 12.30, A. Th. 263, 282, S. Ant. 236, Fr. 953; τὰ μόρσιμα Sol. 13.55.
foredoomed to die, οὔ τοι μόρσιμός εἰμι Il. 22.13; μόρσιμον ἦμαρ the day of doom, 15.613, Od. 10.175; so μ. αἰών one΄s appointed time, Pi. O. 2.10, A. Supp. 46 (lyr.).

ον, vom Schicksal bestimmt, fatalis ; γήμαιθ', ὅς κε πλεῖστα πόροι καὶ μόρσιμος ἔλθοι, Od. 16.392, öfter ; bes. vom Schicksal zum Tode bestimmt, οὐ μέν με κτενέεις, ἐπεὶ οὔτοι μόρσιμός εἰμι, Il. 22.13 ; μόρσιμον ἦμαρ, der vom Schicksal verhängte Todestag, 15.613, Od. 10.175 ; μόρσιμόν ἐστί τινι, es ist Einem beschieden, vom Schicksal verhängt, Il. 5.874, 19.417 ; so τὸ μόρσιμον, das Schicksal, οὐ παρφυκτόν, Pind. P. 12.30 ; τὸ μ. Διόθεν πεπρωμένον, N. 4.61 ; τὸ μόρσιμον ἀπέδωκεν, N. 7.44 ; ᾧ θανεῖν οὐ μόρσιμον, Aesch. Prom. 935 ; σὺν ἄλλοις πείσομαι τὸ μόρσιμον, Spt. 245 ; ἐπεκραίνετο μόρσιμος αἰών, Suppl. 46, öfter ; μὴ παθεῖν ἂν ἄλλο ἢ τὸ μόρσιμον, Soph. Ant. 236 ; παρεὶς τὸ μόρσιμον, Eur. Alc. 942 ; μόρσιμα οὔτι φυγεῖν θέμις, Heracl. 615 ; sp.D., μόρσιμον ὄπα ἧκεν, Ant. Thall. (VII.188). – In Prosa selten, ἐδόκεε μόρσιμον εἶναι τῇ Βαβυλῶνι ἁλίσκεσθαι, Her. 3.154 ; Iambl.