[ῐ] adv. :
      1 avec peine, IL. 9, 355 ; 21, 417 ; 22, 412 ; OD. 3, 119 ; 19, 189 ; ESCHL. Pr. 131 ; HDT. 1, 116 ; PLAT. Rsp. 342 c ; πάνυ μ. PLAT. Prot. 360 d, tout à fait avec peine ; μ. πως, PLAT. Charm. 155 e, avec qqe peine ;
      2 à peine, ARSTT. Nic. 4, 3, 26.

➳ Par exc. [ῑ] à l’arsis, IL. 22, 412.

Étym. μόγος.

Aeol. μύγις Jo. Gramm. Comp. 3.10; Adv., (< μόγος) with toil and pain, i.e.
hardly, scarcely, Il. 9.355, Od. 3.119, Hdt. 1.116, Ev. Luc. 9.39, etc. ; μ. ἀνεκτοί Lys. 22.10; μ. παρειποῦσ’ A. Pr. 131 (lyr.); μ. πολλῷ πόνῳ Id. Pers. 509; τὸν μ. Ἀττικόν Pl.Com. 31; πάνυ μ. Pl. Prt. 360d; μ. πως Id. Chrm. 155e; μ. καὶ κατ’ ὀλίγον Charito 1.8; βίᾳ καὶ μ. Pl. Phd. 108b. — Cf. the post-Hom. μόλις ; μόλις is rare in Att. Prose, exc. in Pl., where it is commoner than μόλις ; both forms in codd. of Th. [ι metri gr., Il. 22.412.]

mit Anstrengung, mit Mühe, kaum ; μόγις δέ μευ ἔκφυγεν ὁρμήν, Il. 9.355 ; μόγις δ' ἐσαγείρατο θυμόν, 21.417 ; μόγις δ' ἐτέλεσσε Κρονίων, Od. 3.119 ; Aesch. Prom. 131, Pers. 501 ; Eur. κατεῖπ' ἀναγκασθεὶς μόγις, Ion 1215 ; Ar. Lys. 328 ; Her. 1.116 ; bei Thuc. 1.11 u. sonst schwankt die Lesart ; βίᾳ καὶ μόγις οἴχεται ἀγομένη, Plat. Theaet. 160e ; ξυνέφη μόγις, Rep. I.346c ; Euthyd. 282d haben alle mss. μόλις διὰ μακρῶν λεγόμενον, wie Ax. 368b u. Sp., z.B. Pol. 30.2.4.
[Ι ist Il. 22.412 in der Vershebung lang gebraucht.]

μόγις
adv. (< μόγος, toil), [in LXX: Wis.9:16 א A (μόγις, B), 3Ma.7:6 * ;]
with toil or difficulty, hardly: Luk.9:39 (μόγις, WH).†
(AS)