ά, όν, att. μῶρος, α, ον, émoussé, hébété, d’où :
   I au phys. :
      1 émoussé, en parl. de nerfs, HPC. 232, 25 ;
      2 fade, insipide, DIOCL. (ORIB. 1, 277) ; DIOSC. 4, 19 ;
   II au mor. sot, fou, insensé, en parl. de pers. SOPH. El. 890, 1326 ; EUR. Bacch. 369, etc. ; en parl. de choses, SOPH. Aj. 594, O.R. 433 ; EUR. Her. 682, etc. ; subst. τὸ μῶρον, EUR. Hipp. 966, désir impur.

• Sup. -ότατος, XÉN. An. 3, 2, 13.

➳ Fém. μῶρος, EUR. Med. 61.

Étym. inconnue.

ά, όν, Att. μῶρος Hdn. Gr. 1.192; μῶρος as fem., E. Med. 61, but acc. μῶραν Herod. 5.17 (s.v.l.) : — dull, sluggish, of the nerves, Hp. Genit. 2; χειμῶνος ἀρχομένου μ. γίνονται οἱ ἐργάται [τῶν σφηκῶν] Arist. HA 628a6. of persons, dull, stupid, μωροῦ φωτὸς ἅδε βουλά Simon. 57.6, cf. S. Ant. 220, 470, Isoc. 5.94, LXX Si. 18.18, al., Ev. Matt. 7.26, etc. ; Comp. in prov., μωρότερος Μορύχου Sophr. 74; Sup., X. An. 3.2.22. in a religious sense, λαὸς μ. καὶ ἀκάρδιος LXX Je. 5.21, al. of things, δέδοικα μῶρον πυραύστου μόρον A. Fr. 288; μῶρόν ἐστι τοὐγχείρημά σου S. OT 540; τὸ μ.
folly, E. Hipp. 966; τὸ μ. τοῦ θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί 1 Ep. Cor. 1.25; μῶρα φρονεῖν, φωνεῖν, δρᾶν, S. Aj. 594, OT 433, Ant. 469; μῶρα… μῶρος λέγει E. Ba. 369, cf. LXX Is. 32.6; μ. βουλεύεσθαι Ar. Ec. 474. μ. ἀνάγκη blind necessity, Epicur. Nat. 101 G. of taste, insipid, flat, Com.Adesp. 596, Diocl. Fr. 138, Dsc. 4.19. Adv. -ρως X. An. 7.6.21. (Cf. Skt. mūrás ΄idiot΄.)

att. μῶρος, vgl. Arcad. 96.13, Eust. u. A., eigtl. stumpf, träge, stumpfsinnig, daher übh. dumm, töricht, einfältig ; Aesch. frg. 298 ; οὐκ ἔστιν οὕτω μῶρος, ὃς θανεῖν ἐρᾷ, Soph. Ant. 220, u. öfter von Menschen ; aber auch von Sachen, οὐχὶ μῶρόν ἐστι τοὐγχείρημά σου, O.R. 540 ; μῶρά μοι δοκεῖς φρονεῖν, Aj. 591 ; τὸ μῶρον, die Torheit, Eur. Hipp. 966 u. öfter ; Plat. Lach. 197a, Legg. IX.857d ; τοῦτο μωρότατον πεποιήκασιν, Xen. An. 3.2.13 ; NT ; im Ggstz von φρόνιμος, Luc. u. Plut.; auch von Sinneneindrücken, bes. fade von Geschmack, Diosc. – Das adv. tadelt Poll. 5.121 ; Xen. An. 7.6.21 schreibt Krüger οὕτω μωρὸς ἐξαπατώμενος. (Die Ableitung der Alten von μὴ ὁρᾶν ist unwahrscheinlich.)

μωρός, -ά, -όν
[in LXX for נָבָל, etc.; freq. in Sir. ;]
__1. prop., of the nerves, dull, sluggish (Hipp., Arist.).
__2. Of the mind, dull, stupid, foolish: Mat.5:22 (see Field, Notes, 3 ff.) Mat.7:26 23:17, 19 (T, WH, txt., R, om.) Mat.25:2-3, 8, 1Co.3:18 4:10; of things, παράδοσις, Mrk.7:13 (T, WH, txt., R, om.) : ζητήσεις, 2Ti.2:23, Tit.3:9; τὸ μ. τ. θεοῦ, 1Co.1:25; τὰ μ. τ. κόσμου, 1Co.1:27.†
(AS)