v. μυθέω.

Ep. 2 sg. μυθεῖαι (for μυθέεαι) Od. 8.180, μυθέαι 2.202; 3 pl. Ion. impf. μυθέσκοντο Il. 18.289; fut. μυθήσομαι 2.488, S. Aj. 865; Ep. aor. μυθήσατο Il. 17.200; (< μῦθος); speak, abs., Il. 7.76, 8.40, etc. ; μειλίχως μυθεύμενος Semon. 7.18; converse, ἀλλήλοισιν A.R. 1.458; c. acc. et inf., say that…, Il. 21.462; c. inf., order, A. Pr. 664, prob. (for μυθεύομαι) in Perict. ap. Stob. 4.28.19; c. acc., tell, recount, πληθὺν δ’ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ’ ὀνομήνω Il. 2.488, cf. Od. 11.517; οὕς κεν ἐῢ γνοίην καί τ’ οὔνομα μυθησαίμην Il. 3.235; tell of, Σκύλλην Od. 12.223; κήδεα 11.376; c. acc. cogn., speak, utter, μῦθον μ.
explain the reason, 3.140; κερτομίας, ὀνείδεα μυθήσασθαι, Il. 20.202, 246; ἀληθέα 6.382; ἐτήτυμα Hes. Op. 10; μέγα Theoc. 10.20; νημερτέα Il. 6.376; νημερτέως Od. 19.269; τὰ δ’ ἄλλ’ ἐν ᾍδου τοῖς κάτω μυθήσομαι S. l.c. ; c. dupl. acc., call so and so, πόλιν μ. πολύχρυσον Il. 18.289; folld. by relat. or interrog. clause, τόν τοι μυθήσομαι, οἷος ἔην Od. 19.245, cf. Pi. P. 4.298.
say over to oneself, con over, consider, dub. in Od. 13.191; in full, προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν Il. 17.200; πάντα Ζεὺς μυθεῖται Democr. 30. — Used in Ep. and Trag. ; never in Com. or Att. Prose. — Act. μυθέω in Democr. 297 as v.l. for μυθοπλαστέω· μυθεῦσαι (i.e. μυθοῦσαι) dub. in E. IA 789 (lyr.); μυθήσας· εἰπών, Phot.

[ῡ], sprechen, reden ; ὧδε δὲ μυθέομαι, Il. 7.76 u. öfter, ὡς σύ γε μοθεῖαι, Od. 8.180 ; προτὶ ὃν μυθήσατο θυμόν, Il. 17.200 ; mit folgendem acc. c. inf., οὐκ ἄν με σαόφρονα μυθήσαιο ἔμμεναι, 21.462 ; trans. c. acc., aussprechen, erzählen, nennen, πλῆθυν δ' οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ' ὀνομήνω, 2.488, öfter ; οὔτε θεοπροπίης ἐμπαζόμεθ', ἣνσὺ μυθέαι (für μυθέεαι), Od. 2.202 ; Σκύλλην δ' οὐκέτ' ἐμυθεόμην, von der Scylla sprach ich nicht mehr, 12.223 ; auch μῦθον μυθείσθην, eine Rede halten, 3.140 ; πόλιν μυθέσκοντο πολύχρυσον, Il. 18.289 ; ὄνομα μυθήσομαι, Od. 9.16 ; πᾶσαν ἀληθείην, 11.507, wie ἀληθέα oft, die Wahrheit sagen ; auch Hes. Th. 28, ἐτήτυμα, Op. 10 ; νημερτέα, Il. 6.376, wie νημερτέως, Od. 19.269 ; ὄφρα ἕκαστα μυθήσαιτο, Od. 13.191 ; Pind. μυθήσαιθ' ὁποίαν εὗρε παγάν, P. 4.298 ; ἄπιστα μυθεῖσθε, Aesch. Suppl. 274 ; neben ἐπισκήπτειν, den Befehl aussprechen, Prom. 667 ; ἀνδρὸς φλαῦρ' ἔπη μυθουμένου, Soph. Aj. 1141 ; μυθήσομαι, 852 ; sp.D., ἀμοιβαδὶς ἀλλήλοισι μυθεῦντο, Ap.Rh. 1.457 ; – ἐμυθήθη ἐπ' ἐμοί, Luc. Philopatr. 1. – Das act. steht bei Democrit. in Stob. Flor. 98.61, ψευδέα περὶ τοῦ μετὰ τὴν τελευτὴν μυθέοντες φόβου, was aber Valcken zu Eur. Hipp. v. 191 anzweifelt.