I intr. commettre un adultère, entretenir une liaison adultère, XÉN. Cyr. 1, 22 ; AR. Av. 793 ; PLUT. M. 519 e ; NT. Luc. 16, 18 ;
   II tr.
      1 corrompre une femme mariée, acc. AR. Av. 559 ; PLAT. Rsp. 360 b ; au pass. en parl. d’une femme, se laisser séduire, AR. Pax 985 ; DÉM. 1383, 2 ; ὑπό τινος, LUC. D. mar. 12, 1 ; ATH. 578 f ; τινι, ARSTT. H.A. 7, 6, par qqn ;
      2 altérer, entacher de fraude, A. TAT. 4, 8 ;
      3 t. eccl. adorer des idoles, SPT. Jer. 3, 9.

Étym. μοιχός.

commit adultery with a woman, debauch her, c. acc., Ar. Av. 558, Lys. 1.15, Pl. R. 360b; — Pass., of the woman, Ar. Pax 980 (anap.); μοιχευθῆναί τινι Arist. HA 586a3; μεμοιχεῦσθαι ὑπ’ ἀλλήλων, of birds, ib. 619a10. metaph, worship idolatrously, τὸ ξύλον καὶ τὸν λίθον LXX Je. 3.9. intr., commit adultery, Xenoph. 11.3; ἐμοίχευσάς τι Ar. Nu. 1076, cf. X. Mem. 2.1.5, Arist. EN 1129b21. metaph, in fut. Med. (in pass. sense), οὐ μοιχεύσεταί μου τὰ φιλήματα her kisses shall not be adulterously stolen from me, Ach.Tat. 4.8.

= μοιχάω, ein μοιχός sein ; intr., Ar. Av. 793, vgl. Nub. 1059 ; Xen. Mem. 2.1.5 ; und τινά, z.B. μοιχεύσοντες τὰς Ἀλκμήνας κατέβαινον, Ar. Av. 558 ; Plat. Rep. II.360b ; γυναῖκα, Lys. 1.4, 3.66 u. A.; μοιχεύειν τὴν θάλατταν sagte Callicratds vom Konon, Plut. Non Posse 18, der es erkl. αἰσχρῶς καὶ κρύφα πειρᾶν καὶ παραβιάζεσθαι τὴν θάλατταν (vgl. μοιχάω); oft bei Sp., wie Luc. – Auch pass., μοιχευομένη ὑπό τινος, Ath. XIII.578.

μοιχεύω
(< μοιχός), [in LXX: Exo.20:13, Lev.20:10, al. (נָאַף) ;]
to commit adultery: absol., Mat.5:27 19:18, Mrk.10:19, Luk.16:18 18:20, Rom.2:22 13:9, Jas.2:11; with accusative fem., Mat.5:28. Pass., of the woman, Mat.5:32 19:9 WH, mg.), Jhn.8:4. Metaph., of idolatry (see: μιοιχαλίς, and cf. Jer.3:9, a1.), before μετ᾽ αὐτῆς, Rev.2:22.†
(AS)