μογέω-ῶ :
   I intr.
      1 travailler péniblement, faire effort, se fatiguer, IL. 24, 387 ; κακὰ πολλὰ μ. OD. 6, 175 ; 21, 207 ; ἄλγεα πολλὰ μ. OD. 2, 343, supporter beaucoup de maux, beaucoup de souffrances ; πολλὰ μ. ἐπί τινι, IL. 9, 492 ; εἵνεκά τινος, IL. 23, 607 ; ἀμφί τινι, OD. 4, 152, supporter beaucoup de fatigues pour qqn, à cause de qqn ; τινι ἔπι, IL. 1, 162, pour qqe ch. ;
      2 p. suite, souffrir, au pr. ESCHL. Pr. 275 ; EUR. Alc. 852 ;
   II se donner de la peine pour, acc. ANTH. App. 66.

➳ Prés. 1 pl. lac. μογίομες, AR. Lys. 1002 ; part. épq. μογέων, OD. 24, 388, etc. Impf. itér. épq. 3 sg. μογέεσκεν, NONN. Jo. 4, 38 ; ANTH. 9, 442 ; part. pf. μεμογηώς, NIC. Th. 830, Al. 529.

Étym. μόγος.

Il. 11.636, al. (part.); Lacon. 1 pl. μογίομες Ar. Lys. 1002; Ep. impf. μογέεσκον Nonn. D. 1.312, al., AP 9.442 (Agath.); Ep. aor. μόγησα Il. 9.492, al. ; Ep. pf. part. μεμογηώς Nic. Th. 830, Al. 529; (< μόγος); — poet. Verb, toil, suffer, in Hom. usu. with a cogn. acc., ὅσσα γε… θεῶν ἰότητι μόγησα Od. 7.214; μάλα πόλλ’ ἔπαθον καὶ πολλ’ ἐμόγησα Il. 9.492; πολλὰ μογήσας 2.690, etc. ; τῷ ἔπ’ ἄλγεα πολλὰ μογήσῃ for whom he suffers…, Od. 16.19, cf. Il. 1.162; ὅσα… ἐμόγησεν ἀμφ’ ἐμοί Od. 4.152; εἵνεκ’ ἐμεῖο πολέας ἐμόγησεν ἀέθλους ib. 170, cf. Hes. Th. 997, Thgn. 71; abs. in part., ἐξ ἔργων μογέοντες tired after work, Od. 24.388; hence nearly = μόγις, with pain or trouble, hardly, μογέων ἀποκινήσασκε Il. 11.636; θέσαν μογέοντες 12.29. in Trag., suffer pain, be distressed, συμπονήσατε τῷ νῦν μογοῦντι A. Pr. 277; μὴ παίσας μογῇς Id. Ag. 1624; μογοῦντα πλευρά in the side, E. Alc. 849; c. dat., δυστοκίαις μ. Call. Del. 242 (-τοκέες codd.); κέντρῳ Nic. Th. 830; metaph, χαλκοῖο πάλαι μεμογηότος ἄνθην having lost its sheen, Id. Al. 529. trans., labour at, ὁ λιθουργὸς… ἐμόγησε κόρας Posidipp. ap. Tz. H. 7.662.

sich anstrengen, abmühen, Anstrengung, Mühsal aushalten ; bei Hom. im partic. zu einem andern Verbum hinzugesetzt, θεμείλια, τὰ θέ. σαν μογέοντες Ἀχαιοί, sie hatten mit Anstrengung den Grund gelegt, Il. 12.29, ἄλλος μὲν μογέων ἀποκινήσασκε τραπέζης (τὸ δέπας) πλεῖον ἐόν, Νέστωρ δ' ἀμογητὶ ἄειρεν, 11.838 ; c. acc., erdulden, ertragen, μάλα πόλλ' ἔπαθον καὶ πόλλ' ἐμόγησα, Il. 9.492, u. öfter in dieser Zusammenstellung ; οὔτις Ἀχαιῶν τόσσ' ἐμόγησεν, ὅσσ' Ὠδυσεὺς ἐμόγησε καὶ ἤρατο, Od. 4.106 ; auch ὃς εἵνεκ' ἐμεῖο πολέας ἐμόγησεν ἀέθλους, ib. 170 ; ἄλγεα πολλὰ μογήσας, 2.343 u. öfter, wie κακὰ πολλά, z.B. 6.175 ; συμπονήσατε τῷ νῦν μογοῦντι, Aesch. Prom. 275 ; übh. Unglük erleiden, πρὸς κέντρα μὴ λάκτιζε, μὴ πταίσας μογῇς, Ag. 1607 ; μογοῦντα πλευρά, Eur. Alc. 852 ; sp.D., μογέεσκεν ἐπ' ἰχθύσι Agath. 64 (IX.442), u. öfter in der Anth.; μεμογηώς hat Nic. Th. 830, Al. 529.