[ῡ] ou mieux μυστιλάομαι-ῶμαι (seul. prés., impf. et pf. μεμυστίλημαι) [ῑ] manger la soupe, ou, en gén., puiser dans un plat avec un morceau de pain creusé en cuiller, AR. Pl. 627 ; avec le gén. LUC. Lex. 5 ; fig. AR. Eq. 826.

➳ Pf. μεμιστύλημαι au sens moy. AR. Pl. 627 ; au sens pass. AR. Eq. 1168.

Étym. μιστύλη.

v. μυστιλάομαι.

[ῡ], vielleicht richtiger μυστιλάομαι (vgl. μιστύλλω), mit einem ausgehöhlten Stücke Brot Suppe essen ; διὰ μιστύλης ἀρύεσθαι, od. nach Schol. Ar. Plut. 627 (ὦ πλεῖστα Θησείοις μεμυστιλημένοι – ἐπ' ὀλιγίστοις) τοῖς κοίλοις ἄρτοις ζωμοὺς καὶ ἀθάρας ἀρύεσθαι ; komisch sagt Ar. Eq. 824 ἀμφοῖν χειροῖν μυστιλᾶται τῶν δημοσίων, mit beiden Händen aus der Staatskasse löffeln.