μιμέομαι-οῦμαι [ῑ]
   I act. :
      1 imiter, acc. au sens phys. imiter (la voix, le geste, les cris, etc.) HH. Ap. 163 ; PD. P. 12, 21 ; ESCHL. Ch. 564 ; PLAT. Crat. 423 c ; PLUT. M. 674 b ; au mor. imiter (les actions, les vertus, etc.) BATR. 7 ; THC. 2, 37 ; en mauv. part, EUR. El. 1037 ; PLAT. Pol. 293 e, PHIL. 40 c ;
      2 particul. mimer, imiter par une pantomime, PLAT. Rsp. 605 c ; en parl. de danse, XÉN. Conv. 2, 21, 22, An. 6, 1, 9 ;
   II pass. être imité, aux temps suiv. : part. prés. μιμούμενος, PLAT. Rsp. 604 e ; part. fut. μιμηθησόμενον, PLAT. Rsp. 599 a ; part. ao. μιμηθέν, PLAT. Leg. 668 b ; part. pf. μεμιμημένος, HDT. 2, 78, 86 ; PLAT. Crat. 425 d.

➳ Prés. impér. 2 sg. μίμεο, SIM. fr. 29. Fut. dor. μιμάσομαι [ᾱ] ECPHANT. (STOB. 48, 64). Ao. 2 sg. ἐμιμήσαο, HDT. 3, 32. Pf. dor. μεμίμαμαι [ᾱ] ECPHANT. (STOB. 48, 64). — [ῐ] SIB. 2, 146.

Étym. μῖμος.

fut. -ήσομαι ; aor. ἐμιμησάμην Pi. P. 12.21, etc. ; pf. μεμίμημαι (v. infr.) : — imitate, represent, portray, ἔργα Γιγάντων Batr. 7; φωνάς h.Ap. 163; γόον Pi. P. 12.21; γλώσσης ἀϋτήν A. Ch. 564; τὴν τοῦ παιδὸς ὄρχησιν X. Smp. 2.21; τινα Thgn. 370, Hdt. 4.166, Th. 2.37, E. El. 1037, etc. ; μ. τινά τι one in a thing, Hdt. 5.67; τινὰ κατὰ τὰ αἰδοῖα dub. in Id. 2.104; κατὰ φωνὴν ἢ κατὰ σχῆμα Pl. R. 393c; [ὀρθὴν πολιτείαν] ἐπὶ τὰ καλλίω, ἐπὶ τὰ αἰσχίονα μεμιμημένας, Id. Plt. 293e; ἐπὶ τὸ σεμνόν Id. Lg. 814e; ἡδοναὶ μεμιμημέναι τὰς ἀληθεῖς ἐπὶ τὰ γελοιότερα Id. Phlb. 40c; c. acc. cogn., μιμήσεις πονηρὰς μ. τινά imitate him in what is bad, Id. Lg. 705c, cf. Ar. Nu. 1430, Pl. 306; τὰ πλεῖστα μ. τὴν Κρητικὴν πολιτείαν Arist. Pol. 1271b22; pf. part. μεμιμημένος, in act. sense, στύλοισι φοίνικας μεμιμημένοισι pillars made to represent palms, Hdt. 2.169, cf. Pl. Cra. 414b; in pass. sense, made exactly like, portrayed, γραφῇ Hdt. 2.78, 86, cf. Arist. Rh. 1371b6; pres. part. in pass. sense, Pl. R. 604e; fut. part. μιμηθησόμενον ib. 599a; aor. part. μιμηθέν Id. Lg. 668b. of the arts, represent, express by means of imitation, of an actor, Id. R. 605c, cf. Ar. Pl. 291 (lyr.); of painting and music, Pl. Plt. 306d; τὴν τῶν μελῶν μίμησιν τὴν εὖ καὶ τὴν κακῶς μεμιμημένην Id. Lg. 812c; of poetry, Arist. Po. 1447a17, al. ; of μῖμοι, represent, act, τι X. Smp. 2.21. — Neither μῖμος, μιμέομαι, nor any derivs. occur in Il. or Od. ; — Trag. use only pres. and fut.

[ῑ], nachahmen ; H.h. Apoll. 136, Theogn. u. Folgde ; μιμήσαιτο γόον, Pind. P. 12.21 ; γλώσσης ἀϋτὴν Φωκίδος μιμουμένω, Aesch. Ch. 557 ; μιμοῦ τρόπους πατρὸς δικαίου, Eur. Hel. 946 ; τετράπουν μιμήσομαι λύκου κέλευθον, Rhes. 211 ; τὴν Κύπριν μιμήσομαι πάντας τρόπους, Ar. Plut. 291 ; Her. braucht μεμιμημένος pass., 2.78, 86 ; μιμούμενοι ἑτέρους, dem παράδειγμα μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τινί entgegengesetzt, Thuc. 2.37 ; τὰς πράξεις, Isocr. 7.38, Dem. u. A.; τὸν Πρωτέα, Plat. Euthyd. 288b, öfter ; auch μιμήσεις πονηρὰς μιμεῖσθαι τοὺς πολεμίους, die Feinde im Schlechten nachahmen, Legg. IV.705c ; perf. in aktivischer Bdtg, οὐ γὰρ γῆ γυναῖκα μεμίμηται Menex. 238a, u. sonst ; auch pass., τὰ πράγματα γράμμασι μεμιμημένα, Crat. 425d (wie Ar. Lys. 159); so auch das praes., Rep. X.604e, u. μιμηθέν, Legg. II.668b ; τὸ μιμηθησόμενον, Rep. X.599a. – Adj. verb. μιμητέος, Xen. Mem. 1.7.2.
[Nur Greg.Naz. hat ι auch kurz gebraucht.]

μιμέομαι, -οῦμαι
(< μῖμος, a mimic, an actor), [in LXX: Psa.31:6, Wis.4:2 15:9, 4Ma.9:23 4Mac 9:13 : * ;]
to imitate: 2Th.3:7 3:9 Heb.13:7, 3Jn.11.†
(AS)