οῦ (ὁ) :
   I cuisse des hommes et des animaux, IL. 1, 190, etc. ; OD. 10, 126, etc. ; XÉN. Cyr. 7, 3, 6 ; μηρὼ πληξάμενος, IL. 16, 125, s’étant frappé les deux cuisses, comme signe d’un trouble violent ; en parl. d’un cheval, XÉN. Eq. 1, 14 ; 7, 5 ;
   II au pl. :
      1 os des cuisses, IL. 1, 460 ;
      2 articulations des jambes (d’un chameau) HDT. 3, 103.

➳ Dat. pl. poét. μηροῖσιν, AR. Lys. 1073 ; duel τὼ μηρώ, IL. 12, 162 ; 16, 125 ; AR. Pax 1040, etc. ; τοῖν μηροῖν, XÉN. Eq. 7, 5.

ὁ, thigh, φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ drawing his sword from his thigh, where it hung, Il. 1.190, cf. Od. 11.231, al. ; μηρὼ πληξάμενος, in sign of vehement agitation, Il. 16.125; ἐπαίσατο τὸν μηρόν X. Cyr. 7.3.6; τύπτειν Plb. 15.27.11; τὸν μ. ἀλοῆσαι Plu. TG 2; ἐπὶ μηρόν τινος beside it, LXX 4 Ki. 16.14; in pl., Alc. Supp. 11.6, A. Fr. 135, 136.
thigh-bone, κατ’ ἰσχίον, ἔνθα τε μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται Il. 5.305, cf. Hp. Art. 57, Gal. 18(2).472; esp. of thigh-bones with flesh offered in sacrifice, μηροὺς ἐξέταμον Il. 1.460, al. (cf. μηρία)· καταρρυεῖς μ. καλυπτῆς ἐξέκειντο πιμελῆς S. Ant. 1011; θεοῖσι μηρὸν θύετε Eub. 130; τίθεσο τὼ μηρὼ λαβών Ar. Pax 1039. generally, leg-bones, κάμηλος ἐν τοῖσι ὀπισθίοισι σκέλεσι ἔχει τέσσερας μηροὺς καὶ γούνατα τέσσερα Hdt. 3.103. (Cf. OIr. mīr ΄piece΄, Lat. membrum, from mēmsro-, Skt. māmsám ΄meat΄.)

ὁ, der obere fleischige Teil des Schenkels bei Menschen u. Tieren, vgl. Il. 5.305, ἰσχίον, ἔνθα τε μηρὸς ἰσχίῳ ἐνστρέφεται, das Hüftgelenk, wo sich der Schenkel in der Hüfte dreht ; φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ, das Schwert von der Seite des Schenkels, an dem es herabhängt, ziehen, 1.190, μιάνθην αἵματι μηροὶ εὐφυέες, 4.146, oft bei Angabe der Wunden erwähnt ; παχύς, 16.473 ; vgl. noch Od. 8.135 φυήν γε μὲν οὐ κακός ἐστιν, μηρούς τε κνήμας τε, u. μηρὼ πληξάμενος 16.125 ; μηρὸν παίσασθαι Xen. Cyr. 7.3.6 ; Pol. 15.27.11 ; Plut. Fab. 12. – Von Tieren bei Hom. nur in der Vrbdg μηρούς τ' ἐξέταμον, Il. 1.460, wo es die Schol. auf Knochen deuten, 2.423, Od. 12.360, sie schnitten beim Opfer die Schenkel aus ; vgl. μηρίον u. Soph. Ant. 998, vom Opfer, καταρρυεῖς μηροὶ καλυπτῆς ἐξέκειντο πιμελῆς. – Schenkel sind μηροί bei Aesch. frg. 121, 128 ; so Eur. κατὰ μηρῷ καλύψας, Bacch. 96, öfter, wie μηροῖς γυμνοῖσι, Andr. 599 ; τὸν μηρὸν ἔδει προβαλέσθαι τοὺς παῖδας, Ar. Nub. 960, die Schenkel vor-, ausstrecken, wie τὼ μηρὼ ξυνέχειν, 953 ; Her. 3.103 Schenkelmuskel, κάμηλος ἐν τοῖσι ὀπισθίοισι σκέλεσι ἔχει τέσσερας μηροὺς καὶ γούνατα τέσσερα ; μηρῶν καὶ κνημῶν vrbdt Plat. Tim. 74e ; Sp.; τὸν μηρὸν πατάξας Pol. 39.2.8, wie τύπτων 15.27.11 ; a.Sp., ὁ μηρὸς πατασσέσθω Luc. rhet.praec. 19.

μηρός, -oῦ, ὁ
[in LXX chiefly for יָרֵךְ ;]
the thigh: Rev.19:16.†
(AS)