(f. ίσω, ao. ἐμήνισα, pf. inus.) [ῑ devant σ ; ι devant une voy. long à l’arsis, bref à la thésis]
      1 éprouver du ressentiment, IL. 1, 488 ; τινί, IL. 1, 422 ; 18, 257 ; HDT. 5, 84 ; 7, 229 ; 9, 7, contre qqn ;
      2 exercer son courroux, témoigner son ressentiment : τινός, IL. 5, 178, au sujet de qqe ch. ; τινὶ μ. τινός, SOPH. Ant. 1177, avoir du ressentiment contre qqn au sujet de qqe ch. ;

Moy. éprouver du ressentiment : ὑπέρ τινος, ESCHL. Eum. 102, de qqe ch.

➳ Prés. dor. μανίω [ᾱ] SIM. fr. 50 ; EUR. Hipp. 1146. Impf. ἐμήνιον [ῐ] IL. 1, 247 ; [ῑ] IL. 2, 769. Fut. réc. μηνιῶ, SPT. Ps. 102, 9.

Étym. μῆνις.

Dor. μανίω, fut. -ίσω AP 9.79 (Leon.), -ιῶ LXX Je. 3.12, al. ; aor. ἐμήνισα ; (< μῆνις) : — cherish wrath, be wroth against, c. dat. pers., μήνι’ Ἀχαιοῖσιν Il. 1.422; Ἀγαμέμνονι μήνιε δίῳ 18.257; Ἀθηναῖοι ὑμῖν μηνίουσι Hdt. 9.7. β΄, cf. 5.84, 7.229; c. gen. rei, ἱρῶν μηνίσας because of…, Il. 5.178; πατρὶ μηνίσας φόνου S. Ant. 1177; ἔργου ἕκατι τοῦδε μ. Id. Tr. 274; θεοῖς… μηνίουσιν ἐς γένος Id. OC 965; c. acc. cogn., οὐδ’ ἃ μηνίεις φράσας ib. 1274; in Hom. mostly abs., and of heroes, μήνι’ Ἀχιλλεύς Il. 12.10, etc. ; rarely of common men, ὁ ξεῖνος δ’ εἴ περ μάλα μηνίει Od. 17.14; Med. in act. sense, οὐδεὶς… δαιμόνων μηνίεται A. Eu. 101. — Poet., Hdt., Arist. (only with ref. to Homer, Rh. 1401b18, APo. 97b20), and in later Prose, LXX (v. supr.), D.S. 15.49, Plu. 2.775e, D.C. 72.9, etc. ; cf. μηνιάω. [In aor. ῑ always; in pres. and impf., Hom. uses ῑ in μήνῑεν Il. 2.769, and A. l.c. in μηνῑεται ; elsewh. Hom. has μηνῐει, ἐμήνῐε, μήνῐε ; E. has μᾱνῐω in lyr., prob. in Hipp. 1146; μηνῐων in Rh. 494.]

(μῆνις), fortdauernden Groll hegen, fort u. fort zürnen ; absol., Il. 1.247 u. öfter ; ἱρῶν μηνίσας, wegen der Opfer, 5.178 ; τινί, gegen Einen, 1.422, 18.257 ; πατρὶ μηνίσας φόνου, um den Mord, Soph. Ant. 1162, vgl. ἔργου δ' ἕκατι τοῦδε μηνίσας, Trach. 273 ; μηνίων στρατηλάταισιν, Eur. Rhes. 494 ; μηνίειν μεγάλως Ἀριστοδήμῳ, Her. 7.229 ; πέμψαντες Ἀθηναῖοι ἐμήνιον τοῖσι Ἐπιδαυρίοισι, 5.84, sie sprachen, ließen ihren Zorn aus ; Sp., wie Plut. phil. cum princ. 2 ; – Aesch. braucht auch das med., οὐδεὶς ὑπέρ μου δαιμόνων μηνίεται, Eum. 101.
[Ι im praes. u. impf. bei Hom. kurz, nur Il. 2.769 in der Vershebung lang, wie Aesch. Eum. 101 ; im fut. u. aor. immer lang.]

to be wroth with another, vent one's wrath on him, with dative pers., (Iliad by Homer); with genitive rei, ἱρῶν μηνίσας wrathful because of sacred rites, (Iliad by Homer); πατρὶ μηνίσας φόνου (Sophocles Tragicus); absolute to be wrathful , (Homer): so in Mid., (Aeschulus Tragicus) (ML)