μετ·οικέω-ῶ (ao. μετῴκησα) :
      1 émigrer, changer de résidence, avec le dat. du lieu, PD. P. 9, 86 ;
      2 participer, comme habitant, à la jouissance de, gén. ESCHL. Suppl. 609 ; d’où habiter un pays en qualité d’étranger, EUR. Suppl. 892, etc.

Étym. μέτοικος.

Locr. μεταϜοικέω IG 9(1).333.6 : — change one΄s abode, remove to a place, c. acc. loci, E. Hipp. 837 (lyr.); c. dat. loci, settle in, Pi. P. 9.83. abs., to be a settler, reside in a foreign city, IG l.c., etc. ; τοὺς μετοικοῦντας ξένους E. Supp. 892; opp. πολιτεύεσθαι, Lys. 12.20; μ. γῆς A. Supp. 609; μ. ἐν τῇ πόλει Lys. 5.2; ἐν Μιλήτῳ ἔτη πέντε SIG 633.60 (Milet., ii BC); ταύτῃ Ar. Av. 1319 (lyr.); Ἀθήνῃσι D. 49.26; παρ’ ἑτέροις Isoc. Ep. 8.4.

umwohnen, d.i. von einem Orte weg nach einem andern hinziehen, Καδμείων μετοικήσαις ἀγυιαῖς, Pind. P. 9.86, d.i. nach Theben übergesiedelt, hingelangt ; – dah. als Schutzgenosse an einem Orte wohnen, ἡμᾶς μετοικεῖν τῆσδε γῆς, Aesch. Suppl. 604 ; τοὺς μετοικοῦντας ξένους, Eur. Suppl. 892 ; ἐν τῇ πόλει, Lys. 5.2, 22.5, 81.9 u. öfter ; ἐν τῇ χώρᾳ, Plat. Menex. 237b, vgl. Legg. VIII.848a ; Ἀθήνῃσι, Dem. 49.26.

1. to change one's abode, remove to a place, with accusative loci, (Euripides):—;with dative loci, to settle in , (Pindar)
2. absolute to be a μέτοικος or settler, reside in a foreign city , (Euripides), etc. (ML)