μετ·εῖπον, épq. μετ·έειπον :
      1 parler au milieu de, dat. IL. 1, 73, etc. ; OD. 2, 95, etc. ;
      2 parler ensuite, IL. 7, 94 ; OD. 7, 155, etc.

➳ Dans Hom. touj. 3 sg. μετέειπε, excepté OD. 19, 140 (1 sg. μετέειπον).

Étym. μ. εἶπον ; μετέειπον est pour *μετέϝεπον.

Ep. μετέειπον, aor.2 of μεταφωνέω, speak among, address, c. dat. pl. ; freq. in Hom., mostly in phrases, ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν Il. 1.253, al. ; τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε 2.336, al., cf. Hes. Th. 643; abs., mostly with ὀψέ, Il. 7.94, Od. 7.155, etc. — Hom. always uses 3 sg. Ep. μετέειπε, exc. once 1 sg. μετέειπον, Od. 19.140.

(εἶπον), zu Mehreren, unter ihnen sprechen, am häufigsten ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπε u. τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε ; auch τοῖσι – μετὰ μῦθον ἔειπεν, Il. 3.303, 9.623 u. öfter ; vgl. μετὰ πᾶσιν ἔειπεν u. ähnl., die nicht als Tmesis zu nehmen sind ; die erste Person μετέειπον Od. 19.140 ; auch ohne Casus, Il. 7.94, 8.30, 9.31, Od. 7.155 ; auch bei sp.D.