μετ·αίτιος, ος, ον, qui contribue à, complice de : τινος, ESCHL. Ch. 100, etc. ; HDT. 8, 101 ; SOPH. Tr. 260, etc. de qqe ch. ; τινός τινι, ESCHL. Ag. 811, qui contribue à qqe ch. en faveur de qqn ; τινι θανεῖν, SOPH. Tr. 1234, sur qui retombe la responsabilité de la mort (de qqn).

➳ Fém. -ία, ESCHL. Ch. 100 ; SOPH. Tr. 447.

ον, also α, ον A. Ch. 100, S. Tr. 447; c. gen. rei, being the joint cause of, accessory to, τοῦ φόνου Hdt. 2.100, 4.202, cf. A. Ch. 134; τοῦ πολέμου, τοῦ μηδισμοῦ, Hdt. 7.156, 9.88; τῆσδε βουλῆς A. Ch. 100; τοῦδε πάθους S. Tr. 260, cf. 447; τούτων οὐ μ. πέλει, ἀλλ’… παναίτιος A. Eu. 199; κακουχίας μ. Pl. R. 615b; c. dat. pers. added, θεοὺς… τοὺς ἐμοὶ μεταιτίους νόστου who were accessory to my return, A. Ag. 811; c. dat. et inf., ἥ μοι μητρὶ μὲν θανεῖν μόνη μεταίτιος (for τοῦ θανεῖν) S. Tr. 1234; πλείστοις μεταίτιος εἶ… ἀπολωλέναι X. HG 2.3.32. — In Att. Prose συναίτιος is preferred.

bei Tragg. auch 3 Endgn, mitschuldig, τινί τινος, mit einem Andern Urheber, Schuld an Etwas sein, τοὺς ἐμοὶ μεταιτίους νόστου, Aesch. Ag. 785 ; τῆσδ' ἔστε βουλῆς, ὦ φίλαι, μεταίτιαι, Ch. 98 ; φόνου, 132 ; τῇ μεταιτίᾳ τοῦ μηδὲν αἰσχροῦ μηδ' ἐμοὶ κακοῦ τινός, Soph. Trach. 447 ; aber auch ἥ μοι μητρὶ μὲν θανεῖν μόνη μεταίτιος, 1224 ; τάφου μεταίτιον γενέσθαι, Eur. Suppl. 26 ; τοὺς μάλιστα μεταιτίους τοῦ φόνου, Her. 2.100 ; τοῦ πολέμου, 7.156, öfter, wie bei Folgdn ; gew. von etwas Schlimmem, κακουχίας, Plat. Legg. X.615b u. Folgde, wie Plut.