ος, ον :
   I qui se tient dans des régions élevées, càd. :
      1 qui est au haut des airs dans le ciel, dans l’espace ; τὰ μετάρσια, les régions célestes, TH. Ign. 3 ;
      2 qui est sur la haute mer, HDT. 7, 188 ;
      3 placé au haut de, etc. EUR. I.T. 27 ; μετάρσιον πνεῦμα, EROT. p. 647, 26, souffle qui vient du haut de la poitrine, càd. respiration courte ;
      4 suspendu dans les airs, EUR. Hel. 299 ;
   II qui se tient haut, d’où :
      1 qui se lève vers le ciel (regard, main, etc.) ANTH. 2, 353, 374 ;
      2 qui se dresse dans les airs (édifice) ANTH. App. 357 ;
      3 qui jaillit ou se projette en haut, SOPH. Ant. 1009 ;
      4 qui se redresse, SOPH. Tr. 786 ; d’où fier, orgueilleux, ANTH. 5, 273.

➳ Éol. πεδάρσιος, HDT. 7, 188.

Étym. μεταίρω.

Dor. πεδάρσιος, ον, also α, ον Hdt. 7.188, E. IT 27; (< μεταίρω); — Ion., poet., and in late Prose, as D.S. 3.51, Ocell. 3.1, J. AJ 6.9.4, Porph. ap. Eus. PE 3.9, for μετέωρος, raised from the ground, high in air, ἐσπᾶτο γὰρ πέδονδε καὶ μ. S. Tr. 786; μετάρσιοι χολαὶ διεσπείροντο melted into air, Id. Ant. 1009; λόγοι π. θρῴσκουσι are scattered to the winds, A. Ch. 846; ὑπὲρ πυρᾶς μ. ληφθεῖσ’ E. l.c. ; μετάρσιον πλευρὰν ἔπαιρε Id. Hec. 499; μ. ἀναπτόμενος Ar. Av. 1382; ναῦς ἄρμεν’ ἔχοισα μ. having her sails hoisted, Theoc. 13.68; τὰ μ., = μετέωρα, the sky, heavens, Thphr. Ign. 3; but defined as τὰ μεταξὺ τοῦ αἰθέρος καὶ τῆς γῆς, opp. τὰ μετέωρα (= τὰ ἐν οὐρανῷ), Ach.Tat. Intr. Ar. 32; πῦρ μ., opp. αἴθριον, D.H. 16.1; τὰ μ. also, birds of the air, J. l.c., cf. Porph. l.c. on the high seas, ὅσας δὲ τῶν νεῶν μεταρσίας ἔλαβε [ὁ ἄνεμος] Hdt. l.c. ; νῆσος μ. a floating is land, Hecat. 305 J.
in suspense, ὅσσα Νεῖκος ἔρυκε μετάρσιον Emp. 35.9. metaph, high above this world, διὰ μούσας καὶ μ. ᾖξα E. Alc. 963 (lyr.); μ. ὕμνος IG 3.770; in bad sense, puffed up, elated, μ. τὴν ψυχὴν τηρεῖν Vett.Val. 340.13; ἡ πάρος ἀγλαΐῃσι μ. AP 5.272.1 (Agath.). of things, airy, empty, κόμποι E. Andr. 1220 (lyr.). in Medic., of the breath, = μετέωρος 1.2, πνεῦμα Hp. Mul. 2.130; πνοὰς θερμὰς πνέω μετάρσι΄, οὐ βέβαια (neut. pl. as Adv.) E. HF 1093. of the face, puffed up, swollen, Hp. Mul. 2.110.

auch 3 Endgn, erhoben, hoch in der Luft u. in die Luft gehoben ; ἐσπᾶτο γὰρ πέδονδε καὶ μετάρσιος, Soph. Trach. 783 ; μετάρσιοι χολαὶ διεσπείροντο, spritzten hoch in die Luft auseinander, Ant. 996 ; μετάρσιον πλευρὰν ἔπαιρε, Eur. Hec. 499 ; auch ἀγχόναι μετάρσιοι, Hel. 306. Ggstz von βέβαιος, Herc.Fur. 1093 ; κόμπος μ., Andr. 1221 ; πτερωθεὶς βούλομαι μετάρσιος ἀναπτέσθαι, Ar. Av. 1333 ; auf der hohen See, μετάρσιαι νῆες, Her. 7.188 ; – ἀγλαΐῃσι μετ., Agath. 13 (V.273), stolz, hochmütig (vgl. auch μεταρσία); – τὰ μετάρσια = μετέωρα, Himmelserscheinungen, Plut. Per. 32 ; vgl. Schol. Plat. Sis. p. 466.