μεσόω-ῶ, être au milieu, càd. :
      1 être à la partie médiale, être parvenu à son milieu, THC. 5, 57 ; 6, 30 ; AR. Ran. 924 ; μεσοῦσα ἡμέρα, HDT. 3, 104 ; XÉN. An. 6, 5, 7, le milieu du jour ; avec le gén. : μεσοῦν τῆς ἀναϐάσιος, HDT. 1, 181, être à la moitié de la retraite ; avec un part. : μεσοῦν δειπνοῦντας, PLAT. Conv. 175 c, être au milieu d’un repas ; fig. πῆμα οὐδέπω μεσοῖ, EUR. Med. 60, la douleur n’est pas encore à son comble ; cf. ESCHL. Pers. 435 ;
      2 être au milieu de deux ou de plusieurs, PLAT. Rsp. 618 b.

Étym. μέσος.

(< μέσος) to be in or at the middle, τόδ’ ἴσθι, μηδέπω μεσοῦν κακόν A. Pers. 435; ἐν ἀρχῇ πῆμα κοὐδέπω μεσσῖ E. Med. 60; ἐπειδὴ τὸ δρᾶμα ἤδη μεσοίη Ar. Ra. 924; esp. of Time, μεσοῦσα ἡμέρη midday, Hdt. 3.104; θέρους μεσοῦντος in midssummer, Th. 5.57; ἐν [ἐνιαυτῷ] μεσοῦντι X. HG 2.2.24; πρὸς ἥλιον μεσοῦντα to wards midday, Thphr. CP 2.4.8; μεσούντων τῶν ζῳδίων Hipparch. 2.3.19. c. gen., to be in the middle of, τῆς ἀναβάσιος Hdt. 1.181; τὰ δὲ καὶ μεσοῦν τούτων Pl. R. 618b; μεσοῦντα τῆς ἀρχῆς in the middle of his time of office, Sch. Aeschin. 3.12; and c. part., μεσοῦν δειπνοῦντας Pl. Smp. 175c.

in der Mitte, halb sein ; εὖ νῦν τόδ' ἴσθι μηδέπω μεσοῦν κακόν, Aesch. Pers. 427, wie ἐν ἀρχῇ πῆμα κοὐδέπω μεσοῖ, Eur. Med. 60 ; ἐπειδὴ τὸ δρᾶμα μεσοίη, Ar. Ran. 922 ; ἡμέρα μεσοῦσα, Mittag, Her. 3.104 ; θέρους μεσοῦντος, Thuc. 6.30 ; ἐν μεσοῦντι ἐνιαυτῷ, Xen. Hell. 2.2.20 ; ᾤμην γε μεσοῦν αὐτὸν τὸν λόγον, Plat. Phaedr. 241d ; κατ' ἀρχὰς – καὶ μεσοῦσιν, Polit. 265b ; in der Mitte sein, die Mitte halten, Her. 4.181, c. gen., wie τὰ δὲ καὶ μεσοῦν τούτων, Plat. Rep. X.618b, v.l. μέσον ; c. part., σφᾶς μεσοῦν δειπνοῦντας, sie seien mitten im Essen gewesen, Symp. 175c ; – auch = sich ins Mittel schlagen, vermitteln.

μεσόω, -ῶ
(< μέσός), [in LXX: μεσούσης τ. νυκός, Exo.12:29 (חֵצִי), etc. ;]
to be in the middle, esp. of time: τ. ἑορτῆς μεσούσης, in the middle of the feast, Jhn.7:14.†
(AS)