[ῑ]
   I intr.
      1 être au milieu, ARSTT. Plant. 1, 4, 3 ; 1, 5, 2 ;
      2 être médiateur ou arbitre, NT. Hebr. 6, 17 ; d’où intercéder, JOS. A.J. 7, 8, 5 ; 16, 4, 3 ; CLÉM. 1, 244 Migne ;
   II tr. négocier comme médiateur, assurer par son entremise, acc. POL. 11, 34, 3 ; DS. 19, 71 ; DH. 9, 59.

Étym. μεσίτης.

act as arbiter or mediator, J. AJ 16.4.3, BGU 709.18 (ii AD), Babr. 39.2, etc. ; τισι BGU 906.7 (i AD), etc. ; μ. ὅρκῳ Ep. Hebr. 6.17; act as go-between, τῇ Πασιφάῃ πρὸς τὸν ἔρωτα τοῦ ταύρου Eust. 1166.25. trans., mediate, negotiate, τὴν διάλυσιν μ. Plb. 11.34.3; τὰς συνθήκας OGI 437.76 (Pergam., i BC), D.H. 9.59, D.S. 19.71; τὰς διαλλαγάς Nic.Dam. 130.29 J.
pledge, mortgage property, CPR 1.19 (i AD), etc. = μεσιδιόω, χειρόγραφον παρά τινι Möller Pap. Berl.Mus. 2.11 (Pass., i AD), Suid.
add as a third constituent, χάλκανθον Zos.Alch. p. 113 B. intr., τὰ χρήματα μ.
lies on deposit with a stakeholder, Plb. Fr. 183.
lie between, μονάδος καὶ δεκάδος Theol.Ar. 44.

[ῑ], in der Mitte sein, Vermittler sein, NT ; vermitteln, τὴν διάλυσιν, Pol. 11.34.3 ; DS. 19.71 ; Dion.Hal. 9.59.

μεσιτεύω
(< μεσίτης),
to interpose, mediate: ὅρκῳ, Heb.6:17 (MM, ii, 111).†
(AS)