μενοινάω-ῶ (impf. ἐμενοίνων, ao. ἐμενοίνησα, fut. et pf. inus.) :
      1 songer à, penser à, méditer : τι, IL. 15, 82 ; OD. 2, 92, etc. ; PD. N. 11, 45 ; SOPH. Aj. 341, qqe ch. ; τί τινι, OD. 11, 532, machiner qqe ch. contre qqn ; avec l’inf. prés. IL. 10, 101, etc. ; ou ao. PD. O. 1, 58, etc. ; EUR. Cycl. 447 ; AR. Vesp. 1080, méditer de faire qqe ch. ;
      2 désirer vivement, aspirer à : χρήμασι, THGN. 461, aux richesses.

➳ Prés. ind. épq. μενοινώω, IL. 13, 79 ; 3 sg. μενοινάᾳ ; sbj. 3 sg. μενοινήῃσι, IL. 15, 82 ; part. épq. μενοινώων, A.RH. 4, 1255. Impf. 3 pl. ion. μενοίνεον, IL. 12, 59.

Étym. μένος.

Ep. μενοινώω Il. 13.79; 3 sg. μενοινάᾳ 19.164; Ep. impf. μενοίνεον 12.59; 3 sg. ἐμενοίνα Hes. Sc. 368, μενοίνα Od. 11.532, Theoc. 25.62; aor. μενοίνησεν Od. 2.36; subj. μενοινήσωσι Il. 10.101; opt. μενοινήσειε 15.82 (but subj. μενοινήῃσι Aristarch.), Od. 2.248; (< μένος); — = μενεαίνω, desire eagerly, φρεσὶν ᾗσι μ. Od. 2.34; μετὰ φρεσὶ σῇσι Il. 14.264; θυμῷ, ἐνὶ θυμῷ, 19.164, Od. 2.248; mostly c. acc. rei, ib. 285, al. ; ἔργα πολλὰ μ. Pi. N. 11.45; νόῳ ὅγε πολλὰ μενοίνα Theoc. l.c. ; also c. pres. inf., μ. πολεμίζειν Il. 19.164, cf. Od. 22.217; c. aor. inf., 2.248, 21.157, Pi. P. 1.43; also μενοίνεον εἰ τελέουσι were eager to see whether…, Il. 12.59; rarely abs., ὧδε μενοινῶν so eager [for battle], 15.293; μ. τινί τι design or purpose something against one, κακὰ δὲ Τρώεσσι μενοίνα Od. 11.532; c. dat. rei alone, strive for a thing, μ. χρήμασι Thgn. 461. — Ep. and Lyr., twice in Trag., in pres., τί ποτε μενοινᾷ ; S. Aj. 341; νιν σφάξαι μενοινᾷς E. Cyc. 448; once in Ar., pres., ἐξελεῖν ἡμῶν μενοινῶν… τἀνθρήνια V. 1080.

u. ep. zsgzn u. gedehnt μενοινώω, Il. 13.79, wie μενοινώων, Ap.Rh. 4.1255 ; μενοινάᾳ, Il. 19.164, u. so conj. μενοινήῃσι mit Aristarch 15.82 zu lesen, wo Bekkers Interpunktion Buttmanns u. Spitzners Gründe für den opt. μενοιήσειε widerlegt (μένος, vgl. μενεαίνω); heftig verlangen, begehren, im Sinne haben, beabsichtigen ; mit dem accus., ὅ τι φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς, Il. 14.221, τίη δὲ σὺ ταῦτα μετὰ φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς, ib. 264, σοὶ δ' ὁδὸς οὐκέτι δηρὸν ἀπέσσεται, ἣνσὺ μενοινᾷς, Od. 2.285, öfter ; auch κακὰ δὲ Τρώεσσι μενοίνα, er sann auf Uebel gegen die Troer, 11.532 ; – c. inf. praes., εἴπερ γὰρ θυμῷ γε μενοινάᾳ πολεμίζειν, Il. 19.164, vgl. 10.101, Od. 2.36, u. aor., ἔλπετ' ἐνὶ φρεσὶν ἠδὲ μενοινᾷ γῆμαι Πηνελόπειαν, 21.157, vgl. 2.248 ; – ἔργα πολλά Pind. N. 11.45 ; βαλεῖν P. 1.53 ; χρήμασι μενοινᾶν, Dingen nachtrachten, nachstreben, Theogn. 461. Einzeln auch bei den folgenden Dichtern ; σφάξαι νιν μενοινᾷς Eur. Cycl. 447 ; ἐξελεῖν μενοινῶν τἀνθρήνια Ar. Vesp. 1080 ; Ap.Rh.