μενο·εικής, ής, ές :
      1 qui plaît à l’esprit, qui réjouit le cœur, agréable ; IL. 19, 144 ;
      2 p. suite, abondant (repas, IL. 9, 227 ; OD. 6, 76 ; chasse, OD. 9, 158, etc.).

Étym. p. *μενοϝεικής, de μένος, *εἴκω².

ές, (< εἰκός, ἔοικα) suited to the desires, satisfying, agreeable, to one΄s taste, mostly of meat and drink, δαίς, δεῖπνον, Il. 9.90, Od. 20.391; ἐδωδή 6.76; σῖτον καὶ ὕδωρ καὶ οἶνον… ἐνθήσω μενοεικἔ, ἅ κέν τοι λιμὸν ἐρύκοι 5.166; πάρα γὰρ μενοεικέα πολλὰ δαίνυσθαι Il. 9.227, cf. Od. 16.429; τῶν ἐξαιρεύμην μενοεικέα 14.232; τάφος μ. a plentiful funeral feast, Il. 23.29; μενοεικέα ὕλην great store of wood, ib. 139; [δῶρα,] χάρις, 19.144, 23.650; καί σφιν μενοεικέα ληΐδα δῶκα Od. 13.273, cf. Plu. Phoc. 2.

ές, dem Verlangen, der Neigung angemessen, das Verlangen stillend, also hinlänglich, reichlich ; bei Hom. gew. von Speise u. Trank, δαίς, Il. 9.90, σῖτος καὶ οἶνος, Od. 5.166, ὄψα, 267, ἐδωδή, 6.76, δεῖπνον, 20.391, ζωὴν φαγέειν μενοεικέα πολλήν, 16.429, was herzerfreuend ist, vgl. Il. 9.227 ; auch αὐτὰρ ὁ τοῖσι τάφον μενοεικέα δαίνυ, Il. 23.29, er gab einen reichlichen Leichenschmaus ; δῶρα, 19.144 ; σοὶ δὲ θεοὶ τῶνδ' ἀντὶ χάριν μενοεικέα δοῖεν, 23.650 ; μενοεικέα νήεον ὕλην, 139, hinreichendes Holz ; καί σφιν μενοεικέα ληΐδα δῶκα, Od. 13.273 ; übh. angenehm, erwünscht, wohlgefällig, τῶν ἐξαιρεύμην μενοεικέα, 14.232, wie Plut. Phoc. 2 sagt ὥσπερ ἀμέλει τὸ ἡδὺ μενοεικὲς ὁ ποιητὴς κέκληκεν, u. die Erkl. hinzufügt ὡς τῷ ἡδομένῳ τῆς ψυχῆς ὑπεῖκον καὶ μὴ μαχόμενον.