[ᾰ] (seul. prés. 3 sg.) devenir noir ou sombre, IL. 7, 64.

Étym. μέλας.

intr., grow black, only in Il. 7.64 Ζεφύροιο ἐχεύατο πόντον ἔπι φρίξ…, μελάνει δέ τε πόντος ὑπ’ αὐτῆς (sc. τῆς φρικός), cf. Arist. Pr. 934a15; but Aristarch. read πόντον in the second clause and took μελάνει trans., = μελαίνει (sc. Ζέφυρος), makes the sea black; — later writers use μελανέω, intr. (which implies the reading μελανεῖ δέ τε πόντος), Thphr. Ign. 50, A.R. 4.1574, Arat. 836; τὸ καλὸν μελανεῦντα Call. Epigr. 53; μικκὴ καὶ μελανεῦσα AP 5.120 (Phld.).