(seul. prés. et impf. ; les autres temps se confondent avec ceux de μεθύσκω) :
      1 être ivre, OD. 18, 240 ; THGN. 478 ; 627 ; ATT. ; μ. ὑπὸ τοῦ οἴνου, XÉN. Conv. 2, 26, être ivre par l’effet du vin ; fig. avec le gén. τῆς ἐλευθερίας, PLAT. Rsp. 562 d, s’enivrer de liberté ; avec le dat. DÉM. 54, 9 ; avec ὑπό et le gén. PLAT. Criti. 121 a, etc. ; ὑπὸ τοῦ λόγου, PLAT. Lys. 222 c, être ivre de la parole de qqn ;
      2 être mouillé, trempé, inondé : ἅλμης, ANTH. 6, 38, d’eau de mer ; avec le dat. : ἀλοιφῇ, IL. 17, 390, inondé ou imprégné de graisse ; cf. ANTH. 9, 277, etc. ; fig. πληγαῖς, THCR. Idyl. 22, 98, être saturé de coups.

Étym. μέθυ.

(< μέθυ), only pres. and impf.; fut. and aor. Act. belong to μεθύσκω (μεθύσας is f.l. in Nonn. D. 28.211; μεθύσαντας is f.l. for -τες in Plu. 2.239a), aor. being supplied by Pass. of μεθύσκω : — to be drunken with wine, νευστάζων κεφαλῇ, μεθύοντι ἐοικώς Od. 18.240; μεθύων, opp. νήφων, Thgn. 478, 627, cf. Alc. Supp. 4.12, Pi. Fr. 128, Ar. Pl. 1048, PHal. 1.193 (iii BC), etc. ; μ. ὑπὸ τοῦ οἴνου X. Smp. 2.26; τὸ μεθύειν drunkenness, Antiph. 187.2, Alex. 43; τὸ μ. πημονῆς λυτήριον S. Fr. 758. metaph, of things, to be drenched, steeped in any liquid, c. dat., e.g. βοείην… μεθύουσαν ἀλοιφῇ Il. 17.390; μεθύων ἐλαίῳ λύχνος Babr. 114.1; [χείμαρρος] ὄμβροισι μ. AP 9.277 (Antiphil.). of persons, to be intoxicated with passion, pride, etc., ὑπὸ τῆς Ἀφροδίτης X. Smp. 8.21; ὑπὸ τρυφῆς Pl. Criti. 121a; ἔρωτι Anacr. 19; τῷ μεγέθει τῶν πεπραγμένων D. 4.49; περὶ τὰς ἡδονάς Philostr. VS 1.22.1; οὐ μ. τὴν φρόνησιν Alex. 301; μ. τὸ φίλημα AP 5.304.
to be stupefied, stunned, πληγαῖς μεθύων Theoc. 22.98; ἐξ ὀδυνάων Oppian. H. 5.228, cf. Nonn. l.c.

nur praes. u. impf., trunken sein, vom Wein berauscht sein, νευστάζων κεφαλῇ, μεθύοντι ἐοικώς, Od. 18.240 ; Ggstz von νήφω, Theogn. 478, 627 ; ὄφρα μεθύω, Pind. frg. 90 ; τὸ μεθύειν πημονῆς λυτήριον, Soph. frg. 697 bei Ath. II.39f ; μεθύωμεν, Eur. Cycl. 533 ; Ar. Eq. 104 u. öfter ; μεθύοντες stehen den νήφοντες gegenüber Plat. Rep. III.395e. Auch übertr., ἐπειδὴ ὥσπερ μεθύομεν ὑπὸ τοῦ λόγου, Lys. 222c, wie Luc. Nigr. 5 ; βοείην μεθύουσαν ἀλοιφῇ, Il. 17.390, stark mit Oel getränkt ; vgl. κώπην ἅλμης τὴν μεθύουσαν ἔτι, noch naß, Philp. 23 (VI.38); auch πληγαῖς μεθύων, taumelnd vor Schlägen, Theocr. 22.98 ; δέμας ὕπνοις μ., schlaftrunken, Opp. C. 2.576. Die anderen tempp. zu dieser Bdtg werden aus dem pass. genommen, μεθυσθείς, Eur. Cycl. 166. S. μεθύσκω.

μεθύω
(< μέθυ, wine, cf. μέθη), [in LXX chiefly for שָׁכַר, רָוָה ;]
to be drunken: Mat.24:49, Jhn.2:10, Act.2:15, 1Co.11:21, 1Th.5:7; metaph., Rev.17:2, 6.†
(AS)