μεθ·όριος, α, ον, qui forme frontière, limitrophe, THC. 2, 27 ; 4, 56 ; PLUT. Crass. 22 ; subst. τὰ μεθόρια, THC. 2, 18 ; XÉN. Cyr. 1, 4, 16, etc. les frontières ; fig. μεθόρια φιλοσόφου τε καὶ πολιτικοῦ, PLAT. Euthyd. 305 c, ligne de démarcation entre le philosophe et l’homme d’État ; au sg. τὸ μεθόριον, PLAT. Leg. 878 b, m. sign. ; fig. ARSTT. G.A. 5, 1, 9, etc. ; ἡ μεθορία (s.-e. γῆ ou χώρα) le territoire limitrophe, PLUT. Crass. 22.

➳ Fém. -ος, PHIL. 2, 622.

Étym. μετά, ὅρος.

α, ον (also ος, ον Ph. (v. infr.)), (< ὅρος) lying between as a boundary, γῆ μεθορία τῆς Ἀργείας καὶ Λακωνικῆς the border country between…, Th. 2.27, 4.56; neut. pl., borders, marches, ἐν μεθορίοις τῆς Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Th. 2.18, cf. X. Cyr. 1.4.16, etc. ; τὰ μ. Τύρου καὶ Σιδῶνος v.l. in Ev. Marc. 7.24; μεθόρια φιλοσόφου τε καὶ πολιτικοῦ Prodic. 6; sg., τὸ μεθόριον LXX Jo. 19.27 cod. A; metaph, Pl. Lg. 878b; ὁ ὕπνος δοκεῖ εἶναι τοῦ ζῆν καὶ τοῦ μὴ ζῆν μ. Arist. GA 778b30, cf. HA 588b5, Hierocl. in CA 20 p. 462M. ; ἐν μεθορίῳ [εἶναι] Arist. Pr. 943 b26, Gal. 6.255; ἡ Ἀράβων καὶ Ἀσσυρίων μεθορία (sc. χώρα) Plu. Crass. 22; ἡ μεθόριος Ph. 2.514; ἔστι ἐν λιτότητι μεθόριος there is a limit to frugality, cj. in Epicur. Sent.Vat. 63.

auch 3 Endgn, zusammengrenzend, angrenzend, ἡ Θυρεᾶτις γῆ μεθορία τῆς Ἀργείας καὶ Λακωνικῆς, Thuc. 2.27, ist das Grenzland von Argos u. Lazedämon, 4.56, wofür Sp. ἡ μεθόριος sagen. Häufig steht τὸ μεθόριον substantivisch, die Grenze, Angrenzung, Plat. Legg. IX.878b, οὓς ἔφη μεθόρια φιλοσόφου τε ἀνδρὸς καὶ πολιτικοῦ Euthyd. 305c ; u. τὰ μεθόρια, Xen. Cyr. 1.4.16 u. öfter, u. Sp., wie Luc. V.Hist. 1.20 ; Plut. Them. 12.

μεθ-όριον, -ου, τό
(neut. of μεθόριος, -α, -ον) [in LXX: Jos.19:27 A * ;]
Rec. for ὅριον (which see),
a border, boundary: Mrk.7:24.†
(AS)