μεθ·άλλομαι (f. -αλοῦμαι ; dans Hom. touj. au part. ao. syncopé μετάλμενος, ion. p. *μεθάλμενος) :
      1 sauter, càd. s’élancer à la suite de, en parl. de coureurs, IL. 23, 345 ;
      2 avec idée d’hostilité, s’élancer sur ou contre, IL. 5, 336 ; 14, 443, etc. ; τινι, IL. 13, 362, sur qqn.

Étym. μ. ἅλλομαι.

used by Hom. only in Ep. aor. part. μετάλμενος : — leap, rush upon, of warriors, οὔτασε… μετάλμενος ὀξέϊ δουρί Il. 5.336; οὔτασε δουρὶ μ. 14.443; Τρώεσσι μ. ἐν φόβον ὦρσε 13.362; of a lion, ἥρπαξε μ. 12.305, cf. Hld. 10.30.
rush after, in a race, οὐκ ἔσθ’ ὅς κέ σ’ ἕλησι μ. Il. 23.345.
leap from one ship to another in a sea-fight, ἐς ἀλλήλους App. BC 5.120; spring from side to side, hither and thither, τᾷ καὶ τᾷ τὸν Ἔρωτα μετάλμενον Bion Fr. 10.6, cf. Hld. 6.14, Them. Or. 22.269c.

(ἅλλομαι), hinüber, nach Einem springen, vom feindlichen Darauflosspringen, χαλκῷ, δουρί, Il. 5.336, 11.538, 14.443, u. vom Löwen gesagt 12.305 ; nachspringen, einholen, 23.345 ; immer in dem synkop. aor. μετάλμενος. Sonst nur bei Sp., εἴς τινα, App. B.C. 5.120 ; ἐπὶ τὸν βόθρον, Mel. 6.14.