μεγαλο·πρεπής, ής, ές [ᾰ] qui a grand air, magnifique, en parl. de pers. XÉN. Lac. 12, 5, etc. ; PLAT. Rsp. 487 a ; en parl. de choses, HDT. 5, 18, etc. ; PLAT. Menex. 234 c ; τὸ μεγαλοπρεπές, la magnificence ; particul. en parl. du style, XÉN. Mem. 3, 10, 5 ; PLAT. Conv. 210 d, etc.

• Cp. -έστερος, XÉN. Eq. 10, 1, etc. ; • Sup. -έστατος, HDT. 6, 122 ; AR. Av. 1125.

Étym. μ. πρέπω.

ές, befitting a great man, magnificent, δεῖπνον μ. Hdt. 5.18; δωρεὴν μεγαλοπρεπεστάτην Id. 6.122; κάλλιστον ἔργον καὶ μεγαλοπρεπέστατον Ar. Av. 1125; ταφή Pl. Mx. 234c; προαίρεσις Hyp. Epit. 40; πράξεις ib. 1 (Comp.); δόξα 2 Ep. Pet. 1.17, etc. of persons, Pl. R. 487a, al., Arist. EN 1107b17; τὸ μ. X. Mem. 3.10.5; of a horse, Id. Eq. 10.1 (Comp.); Sup., as honorific title, PGrenf. 2.81 (a).14 (v AD), etc. of style, μ. λόγοι Pl. Smp. 210d; λέξις Arist. Rh. Al. 1441b12; μεθιστάναι ἐπὶ τὸ μεγαλοπρεπέστερον ib. 1423b12. Adv. -πέως, Att. -πῶς, Hdt. 6.128, X. An. 1.4.17, etc. ; Comp. -έστερον Id. Vect. 6.1, Pl. Ly. 215e; Sup. -έστατα Hdt. 7.57.

ές, ein großer Mann, anständig, von großen u. edlen Gesinnungen, bes. in Verwendung seines Vermögens anständigen Aufwand machend, freigebig u. prachtliebend, νεανικοὶ καὶ μ. τὰς διανοίας Plat. Rep. VI.503c u. A.; auch von Sachen, prächtig, großartig, ἔδωκε αὐταῖς δωρεὴν μεγαλοπρεπεστάτην Her. 6.122 ; ταφῆς καλῆς τε καὶ μεγαλοπρεποῦς τυγχάνει Plat. Menex. 234c ; καλοὶ λόγοι καὶ μεγαλοπρεπεῖς Symp. 210d ; Prot. 338a u. öfter ; λέξις, Arist. rhet. 3.12 ; – τὸ μεγαλοπρεπές, Isocr. 1.27 ; Plat. Legg. VII.795e. Vgl. bes. Arist. Eth. 4.2 ; – μεγαλοπρεπῶς, Plat. oft u. Folgde ; μ. χρήσασθαί τινι, Pol. 5.70.10.

μεγαλοπρεπής, ές (= μεγάλῳ πρέπων),
[in LXX: Deu.33:26 (גַּאֲוָה) 2Ma.8:15 2Mac 15:13, 3Ma.2:9 * ;]
befitting a great man, magnificent, majestic: 2Pe.1:17 (cf. MM, xvi).†
(AS)