μαστιγόω-ῶ (pf. act. et pass. inus.) [ῑ] fouetter, HDT. 1, 114 ; XÉN. Cyr. 1, 4, 13 ; PLAT. Leg. 845 a, etc. ; LYS. 93, 25 ; ESCHN. 49, 20.

➳ Act. prés. inf. dor. μαστιγῶν, EPICH. fr. 19, 12 Ahrens. Fut. pass. μαστιγωθήσομαι, SPT. Ex. 5, 14. Moy. fut. μαστιγώσομαι au sens pass. PLAT. Rsp. 361 e.

Étym. μάστιξ.

opt. μαστιγοίην (v.l. -οῖμι) Aeschin. 2.157; fut. -ώσω X. Cyr. 1.4.13; aor. -ωσα Hdt. 7.54; — Pass., fut. μαστιγωθήσομαι LXX Ps. 72 (73).5, μαστιγώσομαι Pl. R. 361e, IG2². 1362.9; aor. part. -ωθείς Phld. Rh. 2.180 S. : — whip, flog, Hdt. 1.114 (μαστιγέων codd.), 3.16, 7.54; μυρίκῃ ἢ μαλάχῃ Luc. Ind. 3; — Pass., Lys. 1.18, etc. ; πληγὰς μαστιγούσθω let him be whipped, Pl. Lg. 914b, cf. 845a; ψυχῆς ἠσκημένης καὶ μεμαστιγωμένης Max.Tyr. 25.5.

[ῑ], = μαστίζω, geißeln ; τὸν Ἑλλήσποντον μαστιγώσαντι, Her. 7.54 ; Lys. 1.18 ; μαστιγώσας ὁπόσας ἂν (sc. πληγάς) ὁ ἑλὼν προστάττῃ, Plat. Legg. IX.872b, vgl. ἰσαρίθμους πληγὰς τούτοις μαστιγούσθω VIII.845a ; μαστιγοῦν τινα τὰς ἐξ ἀνθρώπων πληγάς Aesch. 1.59 ; Sp. – Adj. verb. μαστιγωτέος, Ar. Ran. 646.

μαστιγόω, -ῶ
(< μάστιξ) [in LXX chiefly for נָכָה hi. ;]
to scourge: with accusative, Mat.10:17 20:19 23:34, Mrk.10:34, Luk.18:33, Jhn.19:1; metaph., Heb.12:6 (cf. Pro.3:12, Jer.5:3, Jdth.8:27).†
(AS)