(f. μαρανῶ [ᾰᾰ], ao.1 ἐμάρανα [ᾰρᾱ] pf. inus. ; ao. pass. ἐμαράνθην, pf. μεμάραμμαι, ou μεμάρασμαι) consumer : ἀνθρακιήν, HH. Merc. 140, un charbon ; fig. en parl. de la beauté, ISOCR. 2 b ; en parl. de pers. consumées par la maladie, ESCHL. Pr. 599, etc. ; d’où, au pass., se consumer, s’épuiser, en parl. du feu, IL. 9, 212 ; 23, 228 ; ARSTT. Cæl. 6 ; du vent, PLUT. Mar. 37 ; d’un fleuve, HDT. 2, 24 ; de rayons lumineux, ARAT. 862 ; fig. en parl. de la gloire, LYC. 1231 ; en parl. de pers. amaigries par la maladie, THC. 2, 49, etc. ; EMPÉD. (DL. 8, 61).

➳ Pf. part. μεμαρασμένος, LUC. Anach. 25 ; μεμαραμμένος, CLÉM. 43.

Étym. inconnue.

fut. μαρανῶ Orph. Fr. 262, Epigr.Gr. 854 (Delos); aor.1 ἐμάρανα h.Merc. 140, S. OT 1328, etc. ; — Med., aor. ἐμαρηνάμην (v. infr.); — Pass., fut. μαρανθήσομαι Ep. Jac. 1.11, Gal. 7.691; aor. ἐμαράνθην Il. 9.212, Lyc. 1231, etc. ; pf. μεμάρασμαι Dsc. 1.99, Luc. Anach. 25, μεμάραμαι (leg. -αμμ-) v.l. in Dsc. l.c., Plu. Pomp. 31; 3 sg. plpf. μεμάραντο Q.S. 9.371 : — quench fire, ἀνθρακιήν h.Merc. l.c. ; — Pass., die away, go slowly out, of fire, φλὸξ ἐμαράνθη Il. l.c. ; πυρκαϊὴ ἐμαραίνετο 23.228, cf. AP 5.4 (Stat. Flacc.); distd. from σβέννυσθαι as that which goes out of itself, Arist. Cael. 305a11; of rays of light, Arat. 862. later, in various senses, ὄψεις μ.
quench the orbs of sight, S. l.c. ; esp.
waste, wither, [νόσος] μαραίνει με A. Pr. 597 (lyr.); γῆρας ἁμὲ μαραῖνον ταριχεύει Sophr. 54; κάλλος ἢ χρόνος ἀνάλωσεν ἢ νόσος ἐμάρανε Isoc. 1.6; μάραινε [αὐτὸν] διώγμασι A. Eu. 139; πίνος πλευρὰν μ. S. OC 1260; πάνθ’ ὁ μέγας χρόνος μ. Id. Aj. 714 (lyr.), Philem. 240; ἀδικία φθείρει [τὴν ψυχὴν] καὶ μ. Pl. R. 609d; — Med., νέους ἐμαρήνατο δαίμων IG 5(1).1355 (Abia); — Pass., waste away, καμάτοισι (v.l. ὑπὸ νούσοις) Emp. [156.3]; νόσῳ E. Alc. 203; τὸ σῶμα οὐκ ἐμαραίνετο Th. 2.49, cf. Pl. Plt. 270e; but also of a tumour, disappear, Hp. Epid. 7.84; αἷμα… μαραίνεται χερός blood dies away from my hand, A. Eu. 280; of a river, dry up, Hdt. 2.24; μ. ἡ κίνησις Arist. Pr. 901a26; of a musical sound, die away, ib. 921b15; τὸ νοεῖν μ. Id. de An. 408b24; of winds and waves, abate, Plu. Pyrrh. 15, Mar. 37; of wine, lose its strength, Id. 2.692d; κῦδος μαρανθέν Lyc. 1231, cf. 1127; μ. ἀκμή, δύναμις, Plu. Fab. 2, Caes. 3; τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ ὀργῶν μεμαρασμένων Porph. Abst. 3.26. (Perh. cf. Lat. morbus; signf. II may be the earlier in origin.)

aor. att. ἐμάρανα, auch H.h. Merc. 140 ; ἐμαρήνατο, Epigr. Jacobs Anth. Pal. III p. 967 ; perf. pass. μεμάρασμαι, Luc. Anach. 25 u. Plut. Is. et Os. 80, auch μεμάραμμαι, Pomp. 31,
eigtl. das Brennende auslöschen, ersticken, ἀνθρακιήν, H.h. Merc. 140, pass. = allmälig zu brennen aufhören, vom Feuer, das allmälig zusammensinkt u. erlischt, φλὸξ ἐμαράνθη, Il. 9.212, πυρκαϊὴ ἐμαραίνετο, 23.228 ; bes. von Krankheiten, ausdörren, aufreiben, verzehren, von der Fieberhitze hergenommen, νόσος μαραίνει με, Aesch. Prom. 600 (vgl. μαραίνεται νόσῳ, Eur. Alc. 201, 236); auch μάραινε δευτέροις διώγμασιν, vernichte ihn, Eum. 134 ; pass. allmälig verzehrt werden, hinschwinden, βρίζει γὰρ αἷμα καὶ μαραίνεται χερός, 270 ; πάνθ' ὁ μέγας χρόνος μαραίνει, die Zeit vernichtet Alles, im Ggstz von φλέγω, Soph. Aj. 700 ; ὄψεις μαρᾶναι, die Augen auslöschen, blenden, O.R. 1328 ; auch πίνος πλευρὰν μαραίνων, O.C. 1260 ; sp.D., ὦ γῆρας, τί ποθ' ὕστερον – ποιήσεις, ὅτε νῦν ὧδε μαραινόμεθα Philodem. 12 (XI.30); von der Lampe, Flacc. 3 (V.5). – In Prosa im eigentlichen Sinne vom Flusse, μαραίνεσθαι, austrocknen, Her. 2.24 ; μαραινόμενα ἐξηφανίζετο Plat. Polit. 270e ; τὸ σῶμα οὐκ ἐμαραίνετο Thuc. 2.49 ; σώματα μεμαρασμένα, Luc. Anach. 25 ; häufiger übertr., ἆρα ἀδικία φθείρει τὴν ψυχὴν καὶ μαραίνει ; Plat. Rep. X.609d ; τὸ κάλλος ἐμάρανε ἡ νόσος, Isocr. 1.6 ; oft bei Plut., ἀκμὴ μαραίνεται, ῥώμη, δύναμις, Fab. 2, Marc. 24, Nic. 13, Pomp. 49 ; πνεῦμα, läßt nach, Pyrrh. 15.

μαραίνω
[in LXX: Job.15:30 (יָבֵשׁ pi.), Job.24:24, Wis.2:8 19:21 * ;]
in cl.,
__1. prop., to quench fire; pass., of fire, to die away, go out.
__2. In various relations, to quench, waste, wear out (cf. Wis.19:21); pass., to waste away; in later writers (Plut., Luc., al.), of the withering of flowers and herbage (act., Job.15:30; pass., Job.24:24, Wis.2:8): Jas.1:11 (cf. ἀμάραντον).†
(AS)