[ᾰᾰ] rendre mou, amollir, d’où au pass. :
   I être ou devenir faible, languissant, ARSTT. H.A. 8, 26 ; TH. Char. 1, 2 ; LUC. Lex. 2, etc. ;
   II au mor. :
      1 être mou, agir mollement, DÉM. 120, 7 ; LUC. Herm. 24 ;
      2 être amolli, énervé, THC. 2, 42, etc. ; XÉN. Cyr. 2, 3, 3, etc. ;
      3 être amolli, se laisser amollir ou fléchir, THC. 6, 29 ; πρός τι, THC. 3, 40, en présence de qqe ch. ;

Moy. (ao. ἐμαλακισάμην) être faible, faiblir : πρὸς τὸν θάνατον, XÉN. Ap. 33, devant la mort.

➳ Act. non classique. Moy. seul. prés. et ao. ἐμαλακισάμην ; fut. et ao. pass. au sens moy. μαλακισθήσομαι, DC. 38, 18, et ao. ἐμαλακίσθην, THC. 2, 42, etc. ; PLAT. Soph. 267 a ; LUC. Herm. 24.

weichlich, zierlich machen, im act. erst Sp.
Pass. verweichlicht, weichlich, schlaff werden, sein ; οὔτε πλούτῳ τις τὴν ἔτι ἀπόλαυσιν προτιμήσας ἐμαλακίσθη, Thuc. 2.42, vgl. 43 ; aber ὁ δῆμος μὴ μαλακίζηται θεραπεύων ist = das Volk wird erweicht, milder gestimmt, 6.29, τὸ δ' ἄλλο πᾶν ἀφῶμεν μαλακισθέντες, Plat. Soph. 267a ; ταῦτα πάσχοντες μέλλομεν καὶ μαλακιζόμεθα Dem. 9.35 ; Sp., wie Luc. Hermot. 24 u. A.; auch med., οὐδὲ πρὸς τὸν θάνατον ἐμαλακίσατο Xen. ap. 33. – Auch = kränklich, unpäßlich sein, Arist. H.A. 8.26 u. Sp.; nach Phot. u. a. Gramm. von den Frauen gesagt, wie ἀσθενέω von den Männern, welcher Unterschied sich aber nicht bestätigt findet, vgl. Lobeck zu Phryn. 389.