att. -άττω (f. άξω, ao. ἐμάλαξα, ao. pass. ἐμαλάχθην) [μᾰ]
   I au pr. :
      1 amollir, assouplir, en parl. de métaux, PLAT. Rsp. 411 b, etc. ; PLUT. M. 156 d, en parl. du cuir, d’où fig. en parl. de pers. AR. Eq. 388 ;
      2 amollir, affaiblir, épuiser, user, PD. N. 3, 16 ;
   II fig. adoucir, calmer : μ. σπλάγχνον, EUR. Or. 1201, amollir la colère ; χρόνος μαλάξει σε, EUR. Alc. 381, le temps te soulagera ; au pass. νόσου μαλαχθῆναι, SOPH. Ph. 1334, être soulagé d’un mal ; au mor. μαλάσσου, SOPH. Aj. 594, laisse-toi fléchir.

Étym. μαλακός.

Att. μαλάττω, fut. -ξω E. Or. 1201; (< μαλακός) : — make soft, of dressing leather, make it supple, Luc. Anach. 24; μ. δέρμα Hp. Aph. 5.22, of the human skin; — hence, with reference to Cleon΄s trade of tanner, μ. τινά give one a hiding, Ar. Eq. 388; metaph, ἐν παγκρατίου στόλῳ μαλαχθείς worsted in it, Pi. N. 3.16; χηλῇ μαλαχθείς crushed by the hoof, of a toad, Babr. 28.6.
soften metal or other materials for working, ὥσπερ σίδηρον μ. Pl. R. 411b; — Pass., Arist. Mete. 383a31.
calm, μαλάξοντες βιατὰν πόντον, of the Dioscuri, Lyr.Adesp. 133. metaph, soften, appease, σπλάγχνον, ὀργάς, E. Or. 1201, Alc. 771; χρόνος μαλάξει σε will relieve thee, ib. 381, cf. 1085; [θωπεῖαι] τοὺς θυμοὺς μαλάττουσαι ποιοῦσιν κηρίνους interpol. in Pl. Lg. 633d; μ. τὸ τῆς φύσεως σκληρόν Plb. 4.21.3; μ. τὰ ἤθη Plu. 2.156d; — Pass., to be softened, relent, πρὸς θεῶν, μαλάσσου S. Aj. 594; τί κακόν ποτ’ ἔσθ’ ὅτῳ μαλάττομαι ; Ar. V. 973; τῶν ψυχῶν μαλασσομένων (by music) Phld. Mus. p. 33 K. ; μ. νόσου to be relieved from disease, S. Ph. 1334; of fever, remit, Hp. Epid. 3.17.5, cf. Coac. 380; τὰ πολλὰ τῶν δεινῶν ἡμέρας μαλάσσεται S. Fr. 65.

att. μαλάττω, weichmachen, verweichlichen, entkräften, ἐν παγκρατίου στόλῳ μαλαχθείς Pind. N. 3.16 ; πρὸς θεῶν μαλάσσου, laß dich erweichen, Soph. Aj. 589, der auch πρὶν ἂν νόσου μαλαχθῇς τῆσδε sagt, Phil. 1318, von der Krankheit erleichtert, befreit werden ; ὀργὰς μαλάσσουσ' ἀνδρός Eur. Alc. 774, wie χρόνος μαλάξει σε 382 ; vom Gerber, das Leder weich, gar machen, worauf Ar. Eq. 388 anspielt, ἐὰν μαλάξῃς αὐτὸν ἐν τῇ προσβολῇ ; ὥσπερ σίδηρον ἐμάλαξε Plat. Rep. III.411b (vgl. Plut. Alc. 6); αἳ τοὺς θυμοὺς μαλάττουσαι κηρίνους ποιοῦσιν Legg. I.633d, u. so auch bei den Folgdn oft übertr., ὁ Διόνυσος ὥσπερ ἐν πυρὶ (auf das Schmieden des Eisens im Feuer gehend) οἴνῳ μαλάσσει τὰ ἤθη, Plut. Sept. sap. conv. 13 ; μαλάττειν τὸ τῆς φύσεως σκληρόν, Pol. 4.21.3.