μαιμάω-ῶ (seul. prés. et ao.) [ᾱ, IL. 20, 490]
      1 bondir, s’élancer, ou s’agiter impétueusement, IL. 13, 75 ; ESCHL. Suppl. 805 ;
      2 fig. être agité d’un désir violent, bondir de désir : μαίμησε δέ οἱ φίλον ἦτορ, IL. 5, 670, et son cœur fut agité d’un désir violent ; cf. IL. 13, 78 ; en parl. d’une javeline : αἰχμὴ δὲ στέρνοιο διέσσυτο μαιμώωσα, IL. 15, 542, et la javeline s’enfonça impétueuse dans sa poitrine ; χεὶρ μαιμῶσα φόνου, SOPH. Aj. 50 (conj. μαργῶσα Nauck) main avide de carnage ; avec l’inf. LYC. 529 ; λῖς μαιμώων χροὸς ἆσαι, THCR. Idyl. 25, 253, lion avide de déchirer la chair ;

Moy. ἐς σίδηρον θύρσοι μαιμώοντο, DP. 1156, les thyrses se précipitaient, càd. se changeaient soudain en fer.

➳ Prés. ind. 3 pl. épq. μαιμώωσι, IL. 13, 75 ; part. ion. et épq. μαιμώων, IL. 15, 742 ; ORACL. (HDT. 8, 77) ; ORPH. Arg. 419 ; fém. μαιμώωσα, IL. 5, 661. Ao. 3 sg. μαίμησε, IL. 5, 670 ; ORPH. Lith. 133. — Moy. impf. 3 pl. μαιμώοντο, DP. 1156.

Étym. p.-ê. pré-grec.

(redupl., cf. *μάω), Ep. 3 pl. μαιμώωσι, part. μαιμώων, ώωσα, Hom. (v. infr.); Aeol. part. μαιμάεντι· ἐνεργῶς κινουμένῳ, Hsch. ; Ep. aor. μαίμησα Il. 5.670; — Poet. Verb (Hom. only in Il.), to be very eager, quiver with eagerness, μαίμησε δέ οἱ φίλον ἦτορ Il. l.c. ; μαιμώωσι πόδες καὶ χεῖρες 13.75; περὶ δούρατι χεῖρες ἄαπτοι μαιμῶσιν ib. 78; μαιμώων ἔφεπ’ ἔγχεϊ 15.742; metaph, of a spear, αἰχμὴ δὲ διέσσυτο μαιμώωσα 5.661, cf. 15.542; δεινὸν μαιμώοντα Orac. ap. Hdt. 8.77; c. inf., λὶς μαιμώων χροὸς ἆσαι Theoc. 25.253, cf. Lyc. 529, etc. ; not common in Trag., μαιμᾷ ὄφις the snake rages, A. Supp. 895 (lyr.); c. gen., χεῖρα μαιμῶσαν φόνου eager for murder, S. Aj. 50 (unless φ. goes with ἐπέσχε)· μαιμώωσαι ἐδητύος A.R. 2.269; in late Prose, μαιμῶσα ἐπιθυμία Ph. 1.305, cf. 1.391 (ap. POxy. 1173); — Pass., ἐς σίδηρον θύρσοι μαιμώοντο, prob.
rushed into, were suddenly changed into, iron, D.P. 1156.

(*μάω, mit redupliziertem Stamm, wie παιφάσσω von φάω), heftig verlangen, trachten, streben ; Hom. absol., μαίμησε δέ οἱ φίλον ἦτορ Il. 5.870, ἐμοὶ περὶ δούρατι χεῖρες ἄαπτοι μαιμῶσι, 13.78, greifen begierig nach dem Speere, μαιμώωσι δ' ἔνερθε πόδες καὶ χεῖρες ὕπερθεν, 75, μαιμώων ἔφεπ' ἔγχεϊ, 15.742, u. von der Lanze selbst, αἰχμὴ δὲ στέρνοιο διέσσυτο μαιμώωσα, 542, wie 5.661 ; wüten, μαιμᾷ πέλας δίπους ὄφις, Aesch. Suppl. 872, χεῖρα μαιμῶσαν φόνου, Soph. Aj. 50, u. einzeln bei sp.D.; von der jagenden Artemis, δεινὸν μαιμώσαις ἐγκονέουσα κυσίν, Mnasalc. 5 (VI.268); μαιμώοντας, Opp. Hal. 5.375 ; μαιμώωσαι, Ap.Rh. 2.269 ; ἐς δὲ σίδηρον θύρσοι μαιμώωντο, sie strebten zum Eisen hin, verwandelten sich in Eisen, Dion.Per. 1156. – Auch bei Her. 8.77 steht δεινὸν μαιμώοντα im Orak. für »heftig begehren«, λῖς μαιμώων χροὸς ἆσαι, Theocr. 25.253. – Die VLL erkl. ὀρέγεσθαι, ἐπιθυμεῖσθαι.