η, ον, sert de superl. à μακρός, très long, très grand, etc. ARÉT. p. 32, 39, etc. ; en parl. de pers. très grand, de très haute taille, IL. 7, 155 ; OD. 11, 308 ; avec idée de temps, XÉN. Ages. 1, 15 ; 10, 4 ; neutre adv. sg. μήκιστον, très loin, le plus loin, XÉN. Cyr. 4, 5, 28 ; ou enfin, A.RH. 4, 1364 ; plur. μήκιστα, OD. 5, 465, enfin.

• Sup. dérivé de μήκιστος lui-même : μηκίστατος, NAZ. 2, 187.

➳ Dor. μάκιστος [ᾱ] ESCHL. (LGN 3) ; SOPH. O.R. 1301, Ph. 849.

Étym. sup. formé de μῆκος, cf. ἔχθιστος de ἔχθος.

η, ον, Dor. μάκιστος [α], the only form used by Trag. ; irreg. Sup. of μακρός (formed from μῆκος, as αἴσχιστος from αἶσχος), tallest, τὸν δὴ μήκιστον καὶ κάρτιστον κτάνον ἄνδρα Il. 7.155, cf. Od. 11.309.
greatest, μάκιστον σέλας A. Fr. 281.1; μείζονα [πηδήματα] τῶν μακίστων S. OT 1301 (anap.); τὰ μάκιστ’ ἐμῶν κακῶν E. Hipp. 818 (lyr.); τὸ μήκιστον τεράων A.R. 4.1364.
longest, in point of Time, ἐπὶ τὸ μήκιστον ἀνθρωπίνου αἰῶνος X. Ages. 10.4; neut. μήκιστον as Adv., for a very long time or in the highest degree, h.Cer. 258 (s.v.l.); ὅτι δύνᾳ μάκιστον… ἐξιδοῦ see to it as far as possible, S. Ph. 851 (lyr.); τί νύ μοι μήκιστα γένηται ; what is to become of me at last ? Od. 5.299, 465; τὸ μ.
at longest, Luc. Herm. 50; ἐπὶ μ.
for the longest time, Id. Demon. 1.
farthest, X. Cyr. 4.5.28, A.R. 1.82; μ. ἀφέστηκεν τοῦ πείθειν Phld. Rh. 1.270 S.

superl. zu μακρός, von μῆκος abgeleitet, der längste, schlankste ; τὸν δὴ μήκιστον καὶ κάρτιστον κτάνον ἄνδρα, Il. 7.155 ; Od. 11.309 ; τί νύ μοι μήκιστα γένηται, was soll aufs längste, endlich aus mir werden, Od. 5.299 ; sp.D.; auch in Prosa, wie Xen. Cyr. 4.5.28 ; Luc. salt. 76 ; τὸ μήκιστον, längstens, Hermot. 50 ; τὸ μήκιστον αἰῶνος, das höchste Alter, Xen. Ag. 10.4.