μέτ·ωπον, ου (τὸ) :
   I front, en parl. de l’homme, IL. 4, 460, etc. ; OD. 15, 101, etc. ; plur. au sens du sing. ; OD. 6, 107 ; EUR. Hel. 1568, etc., en parl. d’animaux (cheval, IL. 23, 454 ; HÉS. Sc. 147 ; SOPH. El. 727 ; EUR. Rhes. 307 ; sanglier, XÉN. Cyr. 1, 4, 8 ; chien, XÉN. Cyn. 4, 1) ; p. anal. en parl. d’un casque, IL. 16, 70 ; fig. càd. :
      1 front, partie proéminente d’une chose (d’une montagne, PD. P. 1, 30 ; d’une pyramide, HDT. 2, 124 ; d’une corniche, IG II², 463, 66 (307/306 av. J.C.)) ;
      2 front d’une armée, d’une troupe, ESCHL. Pers. 720 ; XÉN. Hipp. 4, 9 ; Cyr. 2, 3, 21, etc. ; POL. 1, 28, 2 ; 1, 33, 6, etc. ;
   II p. anal. armure du front, ou partie antérieure et saillante d’un casque, ORIB. p. 160 Mai ;
   III p. anal. marge d’un livre, GAL.

Étym. μετά, ὤψ.

τό, also μέτωπος, ἡ, Gloss. (s.v.l.); (< μετά, ὤψ); — prop.
the space between the eyes (Arist. HA 491b12), brow, forehead, ὁ δὲ προσιόντα [ἤλασεν] μέτωπον ῥινὸς ὑπὲρ πυμάτης Il. 13.615, etc. ; στίγματα ἔχων ἐν τῷ μ. IG4²(1).121.48 (Epid., iv BC); χαλάσας τὸ μ. Ar. V. 655; mostly of men, but of a horse in Il. 23.454, cf. S. El. 727; of a boar, X. Cyr. 1.4.8; of a dog, Id. Cyn. 4.1; in pl., of a single person, Od. 6.107, E. Hel. 1568, etc. ; τὰ μέτωπ’ ἀνέσπασεν Ar. Eq. 631. metaph, γαίας μ., of Etna, Pi. P. 1.30.
front, face of anything, as a wall or building, Hdt. 1.178, 2.124; τεῖχος ὡς ἐπὶ δέκα σταδίους… μ. ἕκαστον measuring 10 stades on each face, Id. 9.15, cf. IG2². 463.66, 7.4255.19, BCH 20.324.65 (Lebad.); τὰ μ. τῶν κλιμακτήρων vertical faces of the steps, IG2². 244.80; wall extending inwards between two doors, ib. 1657.3, 1668.23, 59 (dub.sens. in 12.372.30); front or front-line of an army, fleet, etc., A. Pers. 720, etc. ; εἰς μ. στῆναι to stand in line, X. Cyr. 2.4.2; ἐπὶ μετώπου διϊέναι, opp. ἐπὶ κέρως or κέρας (in column), ib. 2.4.3; ἐν μετώπῳ καθιστάναι, παρατάξασθαι, ib. 2.4.4, HG 2.1.23.
margin of a book, Gal. 15.624, 17(1).80, Marin. Procl. 25. = χαλβάνη, or the reed or wood which yields it, Dsc. 1.59, 3.83. v.l. for νέτωπον.

τό, eigentlich der Raum zwischen den Augen, die Stirn ; ἤλασε μέτωπον ῥινὸς ὑπὲρ πυμάτης, Il. 13.615, öfter ; οὐδὲ μέτωπον ἐπ' ὀφρύσι κυανέῃσιν ἰάνθη, die Stirn erheiterte sich nicht, 15.102 ; vom Pferde, 23.454 (wie Soph. El. 727 u. Eur. Rhes. 307); auch vom Helme, die Vorderseite, 16.70 ; des Ebers, Xen. Cyr. 1.4.8 ; γαίας μέτωπον, die Stirn der Erde, von einem Berge, Pind. P. 1.30 ; von Heeren, die Front, διπλοῦν μέτωπον ἦν δυοῖν στρατευμάτοιν, Aesch. Pers. 706 ; Soph. Tr. 518 ; ἱδρώς, ὃν ἐκ μετώπου πολλάκις ἔσταζεν, Eur. Troad. 1198 ; ἀνασπᾶν u. χαλᾶν τὸ μέτωπον, wie wir sagen »die Stirn kraus ziehen«, »erheitern«, »entwölken«, Ar. Equ. 629, Vesp. 655 ; die Front von Gebäuden, πυραμίδος, Her. 2.124, wofür er sonst κῶλον sagt ; τοῦ τείχους, Thuc. 3.21 ; die Front des Heeres, Xen. Cyr. 2.4.2 ; Pol. 3.65.5 u. öfter ; τοὺς ἐλέφαντας πρὸ πάσης τῆς δυνάμεως ἐν μετώπῳ κατέστησε, 1.33.6 ; παρὰ τοὺς ἱππεῖς ἐν μετώπῳ, in einer Front mit den Reitern, 5.82.10.

μέτωπον, -ου, τό
(μετά + ὤψ, an eye), [in LXX for מֵצַח ;]
the forehead: Rev.7:3 9:4 13:16 14:1, 9 17:5 20:4 22:4.†
(AS)