[ᾰ] adv. et prép. :
      1 entre deux, dans l’intervalle, CALL. L. Pall. 55 ;
      2 jusqu’à, avec le gén. IL. 8, 508 ; A.RH. 4, 337, ou l’acc. CALL. Cer. 129 ; avec un adv. μ. ἐχθές, THCR. Idyl. 2, 144, jusqu’à hier ; avec une prép. μ. παρά, ARAT. 599, ou μ. ἐπί, ANTH. 12, 97, jusqu’auprès de, jusqu’à ; avec un verbe à l’ind. CALL. Del. 47, Cer. 93 ; A.RH. 2, 1229, ou au subj. DP. 585 ; au sbj. avec κε, OPP. H. 1, 754 ; avec ὅτε et un verbe à l’ind. CALL. Dian. 195, Cer. 111, jusqu’à ce que.

Étym. μέσος.

Adv., poet. for μέχρι, until, c. gen., μέσφ’ ἠοῦς Il. 8.508; as far as, μ. αὐτῶν γονάτων Arat. 725; c. acc., μ. τό γ’ ἐχθές Theoc. 2.144; μ. τὰ πρυτανήϊα Call. Cer. 129; with Preps., μέσφ’ ἐς Id. Del. 47; μέσφα ποτί prob. in AP 12.97 (Antip.); μ. παρά Arat. 599. before ὅτε, μέσφ’ ὅτε even till…, c. aor. ind., Call. Dian. 195, Hec. 1.1.4; without ὅτε, as a Conj., until, c. ind., Id. Cer. 93, A.R. 2.1227, AP 7.614.10 (Agath.); c. subj., D.P. 586; μέσφα κε Oppian. H. 1.754; while, μέσφ’ οὖν ὁ δαίμων οὔρια φυσιάει Cerc. 4.49.
meantime, Call. Lav. Pall. 55.

poet. = μέχρι, mit μέσος verwandt, bis ; c. gen., μέσφ' ἠοῦς, Il. 8.508 u. häufiger bei sp.D., ἠγορόωντο μέσφ' αὖτις δόρποιο κορεσσάμενοι κατέδαρθεν, Ap.Rh. 2.1229 ; μέσφα μιν οὐράνιον κρύος ὤλεσεν, Alpheus 12 (IX.95); vgl. Eryc. 7 (X.558); μέσφα κε δεῖμα χάσσηται, Opp. Hal. 1.755 ; auch μέσφ' ἐπί τινα, Antip.Sid. 3 (XII.97); μέσφα παρά τι, Arat. 399 ; μέσφα ἐχθές, Theocr. 2.144 ; μέσφα τὰ πρυτανήϊα, Callim. Cer. 129 ; – absolut, inzwischen, Callim. lav.Pall. 55.