ος, ον :
   I qui cause du souci, d’où :
      1 triste, pénible, terrible, funeste, HÉS. Th. 603 ; EUR. Rhes. 509 ; LYC. 949 ; NIC. Th. 248 ; dans Hom. touj. au pl. neutre μέρμερα ἔργα, IL. 10, 524, ou simpl. μέρμερα, IL. 10, 48 ; 11, 502 ; 21, 217, des exploits terribles ;
      2 en parl. de pers. qui a le caractère difficile, PLAT. Hipp. ma. 290 e ;
   II qui médite, qui calcule, d’où fin, rusé, PLUT. M. 988 a.

➳ Fém. -α, LYC. 949.

Étym. pré-grec.

ον, baneful, Hom. (only in Il.) always in neut. pl., μέρμερα μητίσασθαι to devise mischief, 10.48; μ. ῥέζων 11.502; μ. μήσατο ἔργα 10.289, cf. 524; in Hom. always of warlike deeds, πολέμοιο μ. ἔργα 8.453; but μ. ῥέζων, of Zeus, Orph. Fr. 21a; μ. ἔργα γυναικῶν the ills that women work, Hes. Th. 603; μ. κακόν E. Rh. 509; βλάβη Lyc. 949; ἀδρανίη Nic. Th. 248. of persons, captious, fastidious, Pl. Hp. Ma. 290e; ἔθνος Λατίνων D.P. 350; μ. χρῆμα crafty creature, of a fox, Plu. 2.988a; of a hound, Opp. C. 1.490. — Ep. word, used in E. and Pl. ll.cc.

ον, sorgenvoll, mühe-, kummervoll ; bei Hom. μέρμερα ἔργα, Il. 8.453, 10.289, 524, u. ohne subst., ἄνδρ' ἕνα τοσσάδε μέρμερ' ἐν ἤματι μητίσασθαι, ὅσσ' Ἕκτωρ ἔρρεξε, 10.48, πεδίον κατὰ μέρμερα ῥέζων, 21.217, vgl. 12.502 (in der Od. kommt das Wort nicht vor), von Kriegstaten, entweder mühvoll, schwierig, oder auch dem, gegen den sie vollbracht werden, Mühe u. Not machend, verderblich, unheilvoll ; u. so spricht Hes. Th. 603 von μέρμερα ἔργα γυναικῶν, verderbliche Werke der Weiber, die den Männern Unheil bereiten ; μέρμερον κακόν, Eur. Rhes. 509. – Von Personen, schwierig, mürrisch, verdrießlich, mit dem man schwer fertig werden kann, Plat. Hipp. mai. 290e. – Aber ἥρως μέρμερος, Christod. 3 (VII.692), ist = der listige oder der große Taten ausführt, wie κύων, vom Jagdhunde, Opp. Cyn. 409. – Uebh. verderblich, βλάβη, Lycophr. 429 ; ἀδρανίη, Nic. Th. 248. (Es hängt mit μέρος, μέριμνα zusammen.)