att. μέλιττα, ης (ἡ) :
   I abeille, OD. 13, 103, etc. ; HÉS. Th. 594 ; ESCHL. Sept. 128, etc. ; PLAT. Phæd. 91 c, etc. ; en parl. d’abeilles sauvages, IL. 2, 87, etc. ; fig. :
      1 poétesse ou poète, AR. Av. 750, etc. ;
      2 prêtresse de Delphes, PD. P. 4, 106 ;
      3 âme pure des initiés, PORPH. Antr. nymph. 18 ;
   II miel, SOPH. O.C. 481 ; EPINIC. 4, 505 Meineke ; fig. en parl. de poésie, CHRIST. Ecphr. 110.

Étym. μέλι.

Att. μέλιττα, ης, ἡ, (perh. by haplology for *μελιλιχ-yα ΄honey-licker΄, cf. Skt. madhu-lih- (corresp. with Gr. μεθυλιχ-) ΄bee΄) bee, Od. 13.106, etc. ; of wild bees, that live in rocks, Il. 2.87, cf. 12.167; of honey-bees, that live in hives, Hes. Th. 594; σμῆνος μελισσᾶν A. Pers. 128 (lyr.), cf. Hdt. 4.194, 5.10; — Phrases; ὥσπερ μέλιττα τὸ κέντρον ἐγκαταλιπών Pl. Phd. 91c; ὄνος ἐν μελίτταις ΄a hornets’ nest΄, Crates Com. 36; cf. μέλι I. 2 fin. the term μέλισσα was applied to poets, from their culling the beauties of nature, ἔνθεν ὡσπερεὶ μ. Φρύνιχος… μελέων ἀπεβόσκετο καρπόν Ar. Av. 748; μ. Μούσης Id. Ec. 974 (lyr.); μ. Ἤρινναν Μουσῶν ἄνθεα δρεπτομέναν AP 7.13 (Leon. or Mel.); esp. of Sophocles, Sch. Ar. V. 460. to the priestesses of Delphi, Pi. P. 4.60; of Demeter and Artemis, Sch. Pi. l.c., Porph. Antr. 18; of Cybele, Did. ap. Lact. Inst. 1.22. in Neo-Platonic Philos., any pure, chaste being, of souls coming to birth, Porph. Antr. 19; of the Moon, ib. 18. = μέλι, honey, ὕδατος, μελίσσης, μηδὲ προσφέρειν μέθυ S. OC 481; metaph, γλώσσης μελίσσῃ καταρρυηκέναι Id. Fr. 155; of poetry, AP 9.505.6; ἑσμὸς μελίσσης appears to be corrupt in Epin. 1.7. = ὀβολός, Hsch.

ἡ, att. μέλιττα (μέλι, die Form μέλιτα, die man aus Empedocl. bei Ath. XII.510d anführt, ξανθῶν δὲ σπονδὰς μελιτῶν, fällt weg, wenn man richtig μελίτων akzentuiert), die Biene, Hom. u. die Folgdn ; ἔθνεα μελισσάων ἀδινάων, dichte Bienenschwärme, Il. 2.87 ; σμῆνος μελισσῶν, Hes. Th. 594 u. Aesch. Pers. 128 ; ξουθή, Soph. frg., wie Eur. I.T. 634, u. ξουθόπτερος, Herc.Fur. 488 ; μελισσᾶν τρητὸν πόνον, von den Bienenzellen, Pind. P. 6.54. – Auch der Honig, Soph. O.C. 482, vgl. Epinic. bei Ath. X.432d, Lobeck Phryn. 187, den Eur. Bacch. 143 μελισσᾶν νέκταρ nennt ; οἷον σμήνη μελιττῶν, Plat. Polit. 293d ; ὥσπερ μέλιττα τὸ κέντρον ἐγκαταλιπών, Phaed. 91c ; Folgde : Arist. H.A. 9.40.
Uebertr., Dichter, Dichterin, weil sie den Honig aus der Blüte des Lebens saugen u. ihn zum Genusse Anderer kunstvoll verarbeiten, vgl. Jacobs Anth. Pal. p. 580.
Bei Pind. P. 4.60 ist Δελφὶς μέλισσα die delphische Priesterin ; die Priesterinnen der Demeter u. Artemis hießen so, VLL ; vgl. Creuzers Symbolik 3 p. 354, 4 p. 241, 382f.
Bei den Sp. übh. eine keusche, reine Seele ; der jungfräuliche Mond, Porphyr. – S. noch nom. pr.

1. a bee , Lat. apis, (Homer), etc.
2. one of the priestesses of Delphi, (Pindar)
3. = μέλι, honey , (Sophocles Tragicus) (ML)