(τὸ) boisson fermentée, particul. :
      1 vin, IL. 7, 471 ; NIC. Th. 582 ; ANTH. 9, 826 (v. ci-dessous) ;
      2 sorte de bière, ESCHL. Suppl. 953.

➳ Seul. nom. et acc. sg. IL. 9, 469 ; OD. 4, 746 ; ESCHL. Suppl. 953, etc. ; gén. μέθυος, NIC. Th. 582 ; ANTH. 9, 826 ; dat. μέθυι, HDN GR. (Cram. 3, 255).

Étym. cf. sscr. mādhu, miel, boisson miellée.

τό, wine, Hom., only in nom. and acc., πολλὸν… μέθυ πίνετο Il. 9.469; σῖτον καὶ μέθυ ἡδύ Od. 4.746; ἐκ κριθῶν μ. A. Supp. 953, etc. ; gen. μέθυος first in Pl. Epigr. 22, Nic. Th. 582, Marc.Sid. 50; dat. μέθυϊ An.Ox. 3.255. (Cf. Skt. mádhu ΄sweet, sweet drink, honey΄, OE. medu ΄mead΄, Slav. medŭ ΄honey΄, etc.)

υος, τό, Wein, Hom. nur im nom. u. acc., σῖτον καὶ μέθυ ἡδύ, Od. 4.746 u. öfter, πολλὸν μέθυ πίνετο, Il. 9.469, γλυκερόν, Od. 14.194 ; οὐ πίνοντας ἐκ κριθῶν μέθυ, Aesch. Suppl. 931 ; Soph. O.C. 482 ; ἄκρατον, εὔζωρον, Eur. Cycl. 149, Alc. 760 ; Ar. u. sp.D., τοῦ πρὶν πορφυρέου μέθυος, Plat. 15 (IX.826); gen. auch Nic. Th. 582. Es hieß wohl jedes berauschende Getränk so, vgl. unser Meth u. μέθη. Die alten Gramm. leiten es falsch von μεθίημι ab.