'(f. μαχοῦμαι, ao. ἐμαχεσάμην, pf. μεμάχημαι) [ᾰ]
   I combattre, en parl. de pers., particul. d’armées, qqf. d’hommes en combat singulier (v. ci-dessous) ; d’hommes avec des animaux, IL. 15, 633 ; d’animaux entre eux, IL. 16, 824 ; joint à πολεμίζειν, IL. 2, 452 ; μάχην μάχεσθαι, XÉN. Ages. 5, 5, m. sign. ; μ. ἀντία, IL. 20, 88, ou ἐναντίον τινός, IL. 20, 97, en face de qqn ; ἐπί τινι, IL. 5, 124 ; plus souv. τινί, IL. 1, 151 ; 2, 121 ; SOPH. Ph. 1253 ; πρός τινα, IL. 17, 98, contre qqn ; σύν τινι, OD. 13, 390 ; XÉN. An. 6, 1, 13, etc. avec l’appui ou sous les auspices d’une divinité ; μετὰ πρώτοισι, IL. 5, 575, parmi ceux des premiers rangs ; μετά τινος, IL. 13, 700 ; ISOCR. 216 d, comme allié ou compagnon de qqn ; mais μετ' ἀλλήλων, PLAT. Conv. 179 a, combattre l’un contre l’autre ; πρό τινος, IL. 4, 156, etc. ; XÉN. Hell. 5, 4, 33, devant qqn (pour le protéger), p. suite, pour qqn ; κατὰ σφέας μαχέονται, IL. 2, 366, ils combattront avec leurs propres forces ; περί τινι, OD. 2, 245 ; ou ἀμφί τινι, IL. 3, 70, 90 ; εἵνεκά τινος, IL. 2, 377, ou plus souv. περί τινος, ESCHL. Suppl. 740 ; HDT. 1, 95 ; ὑπέρ τινος, EUR. Ph. 1002, pour qqn ou pour qqe ch. ; avec le nom d’instrument au dat. : τόξοισι, IL. 7, 140, combattre à coups de traits ; particul. :
      1 combattre en combat singulier : καθ' ἕνα μάχεσθαι, HDT. 7, 104, combattre un contre un, en combat singulier ; abs. IL. 3, 435, etc. ;
      2 combattre, lutter dans un concours, IL. 23, 621 ; AR. Vesp. 1191, 1195 ;
   II fig. :
      1 combattre, lutter : ἀνάγκᾳ, SIM. fr. 8, 20 ; τῷ λιμῷ καὶ τῷ δίψει, XÉN. Cyr. 3, 1, 5 ; πρὸς ἐπιθυμίας, PLAT. Lach. 191 d, contre la nécessité, la faim et la soif, les désirs ; avec l’inf. lutter, faire effort pour, ARSTT. H.A. 5, 19, 9 ;
      2 t. de dialect. : μάχεται αὐτὰ αὑτοῖς, PLAT. Theæt. 155 b, ces propositions se contredisent elles-mêmes ;
      3 combattre en paroles, se quereller, IL. 1, 304, etc. ; en parl. de discussions philosophiques, PLAT. Rsp. 342 d, etc.

➳ Prés. 2 sg. μάχει, ESCHL. Pr. 1010 ; épq. μάχεαι, IL. 17, 471 ; opt. 3 pl. poét. μαχοίατο, IL. 4, 348 ; prés. épq. μαχέομαι, d’où opt. 3 sg. μαχέοιτο, IL. 1, 272, etc. ; 3 pl. μαχέοιντο, IL. 1, 344 ; part. μαχεούμενος, OD. 11, 403, ou μαχειόμενος, OD. 17, 471. Impf. itér. 3 sg. μαχέσκετο, IL. 7, 140. Fut. ion. et de prose réc. μαχέομαι, HDT. 4, 127, etc. ; PLUT. M. 215, 225 ; APP. Lib. 60 ; fut. épq. μαχέομαι, IL. 2, 366 ; fut. poét. μαχήσομαι, IL. 18, 265, etc. Ao. épq. ἐμαχησάμην ou μαχησάμην, IL. 2, 377, etc. ; OD. 2, 245, etc. Ao. réc. ἐμαχέσθην, PAUS. 5, 4, 9 ; PLUT. M. 970 f.

Étym. p.-ê. pré-grec ; cf. μάχη, μάχιμος.

'

Ion. pres. opt. μαχέοιτο Il. 1.272, μαχέοιντο ib. 344 (v.l. μαχέονται); part. μαχεόμενος v.l. in Hdt. 7.104 (elsewh. μαχόμενος, 9.75, al.); Ep. μαχειόμενος Od. 17.471, μαχεούμενος 11.403, 24.113; Ep. impf. μαχέσκετο Il. 7.140; fut. μαχήσομαι 23.621, Hdt. 7.209; μαχέσομαι, διαμαχεσόμεθα (as v.l.) Id. 9.48; also in late Prose, J. AJ 11.8.3, Plu. 2.215f; μαχοῦμαι S. OC 837, Ar. Pl. 1076, etc., μαχεῖται even in Il. 20.26, but μαχέονται 2.366; Ep. μαχέσσομαι v.l. for μαχήσομαι 1.298; aor. ἐμαχεσάμην Hdt. 1.18, etc. ; opt. μαχέσαιο Il. 6.329; inf. μαχέσασθαι 17.178, also μαχέσσασθαι 15.633; opt. μαχεσσαίμεσθα Theoc. 22.74; part. μαχεσσαμένω Il. 1.304; later μαχήσασθαι Paus. 1.27.1, (ἀνα-) D.S. 19.93; pf. μεμάχημαι Th. 7.43, Lys. 7.41, Isoc. 6.54; late aor. ἐμαχέσθην Plu. 2.970f, Paus. 5.44.9; fut. μαχεσθήσομαι only Sch. rec. A. Th. 672 : — fight, Hom., etc. ; ὑσμῖνι μ. Il. 2.863; πολεμίζειν ἠδὲ μ. ib. 452, etc. ; μάχην μ. X. Ages. 5.5; in Hom. mostly of armies and persons fighting as parts of armies, but sts. of single combat, Il. 3.91, 433, 7.51, 111, 279, Od. 18.31, 39; between men and beasts, Il. 15.633, Od. 20.15; between beasts, Il. 16.824; — Constr. ; c. dat. pers., fight with, i.e.
against, one, ἀνδράσιν ἶφι μ. Il. 1.151, cf. S. Ph. 1253, etc. ; μ. ἀντία, ἐναντίον τινός, Il. 20.88, 97; ἐπί τινι 5.124, etc. ; πρός τινα 17.471, but πρὸς δαίμονα against heaven΄s will, ib. 98 (in Att. Prose, mostly c. dat. or πρός, μ. τοῖς πολεμίοις D. 4.47; πρὸς ἀλλήλους Isoc. 4.116); μ. σὺν σοί,… θεά, with thy help, Od. 13.390; μετὰ πρώτοισι μ. among the foremost, Il. 5.575; μετὰ Βοιωτῶν μ. with them, in their ranks, 13.700; πρός τινας μετ’ ἀλλήλων Isoc. 10.53, cf. Pl. Smp. 179a; κατὰ σφέας γὰρ μαχέονται will fight by themselves, Il. 2.366 (but κατ’ ἕνα μ.
fight in single combat, Hdt. 7.104); μ. πρό τινος before him; hence, metaph, for him, in his defence, Il. 4.156, 8.56, X. HG 5.44.33, etc. ; ὑπὲρ τοῦ νόμου Heraclit. 44; πάτρας ὕπερ E. Ph. 1002; Ἕλλησιν ὑπὲρ Ἑλλήνων Pl. Mx. 239b; περὶ δαιτί Od. 2.245; but later usu. περί τινος, A. Supp. 740, Cratin. 163, Hdt. 1.95; ἀμφί τινι Il. 3.70, 91; ἀμφὶ νέκυι 16.565; εἵνεκά τινος 2.377; c. dat. instrum., τόξοισι, πελέκεσσι μ., 7.140, 15.711 (χερσὶ μαχέσσασθαι, of boxers, Od. 18.39); μ. ἀπ’ ἵππου fight from horseback, Hdt. 9.63; τὸ μήπω μεμαχημένον the force that had not yet come into action, Th. 7.43. c. acc., fight against, only f.l. in Philostr. Im. 2.23. generally, quarrel, wrangle, ἔριδι μ. Il. 1.8; μ. ἐπέεσσιν ib. 304, etc. ; τινι 5.875, 13.118; τῷ παιδὶ μ.
make a scene with…, Thphr. Char. 23.8; dispute, argue, περί τι μ. Pl. R. 342d, etc.
contend for the mastery in games, etc., πὺξ μ. Il. 23.621; measure oneself with or against, τινι 1.272; παγκράτιον μ. Ar. V. 1190, 1195; μ. Ὀλυμπιάδα Philostr. Gym. 21. after Hom., struggle against a force, ἀνάγκᾳ δ’ οὐδὲ θεοὶ μ. Simon. 5.21; ὄμβρῳ Alc. Supp. 26.4; πρὸς ἡνίας μ. A. Pr. 1010; πρὸς ἐπιθυμίας ἢ ἡδονάς Pl. La. 191e; μ. τῷ λιμῷ, τῷ δίψει, X. Cyr. 3.1.5. c. inf., struggle, make an effort to do, Arist. HA 552a23. of arguments, propositions, etc., to be in contradiction or inconsistent, τρία ὁμολογήματα μ. αὐτὰ αὑτοῖς Pl. Tht. 155b, cf. Plb. 16.28.4; μαχόμενα Phld. Mus. p. 95 K., S.E. P. 1.198, al.

ion. μαχέομαι, u. ep. auch μαχείομαι, im part., s. oben, μαχέσκετο, Il. 7.140 ; fut. μαχέσομαι, Her. 7.209 u. Sp., wie Dion.Hal. 3.58 S.Emp. adv. math. 7.422, u. ep., wo es der Vers fordert, μαχέσσομαι oder μαχήσομαι, att. μαχοῦμαι, auch μαχεῖται, Il. 20.26, wo es falsch als ion. praes. genommen wird ; vgl. μαχέονται, 2.366 ; aor. ἐμαχεσάμην, ep. des Verses wegen auch μαχέσσασθαι oder μαχήσασθαι, letztere Form hat Wolf überall im Hom. vorgezogen, wie im fut. μαχήσομαι ; perf. μεμάχημαι, Thuc. 7.43, Isocr. 6.54, Lys. 7.41 ; μεμάχεσμαι, zw., Xen. Cyr. 7.1.14 ; bei Apolld. u. Sp. auch der aor. ἐμαχέσθην, vgl. Lobeck zu Phryn. 732 ; adj. verb. μαχετέον u. μαχητέον, wie z.B. die Lesart schwankt bei Plat. Soph. 249c;
streiten, kämpfen, bes. im Kriege, in der Schlacht, gegen Einen, mit einem Gegner, Hom. und Folgde überall, gew. τινί, z.B. ἀνδράσι παυροτέροισι, Il. 2.121 ; οὔτ' ἄρα Τρωσίν, ἀλλὰ σοὶ μαχούμεθα, Soph. Phil. 1237 ; El. 1363 ; Her. u. sonsi in Prosa ; μυρίοι ἑκάστοτέ σοι μάχονται, Plat. Theaet. 170d ; ὃς ἂν μάχηται τοῖς πολεμίοις, Lach. 191a ; οἴει γὰρ σοὶ μαχεῖσθαι τὸν ἀδελφόν, Xen. An. 1.7.9. – Auch ἀντία, ἐναντίον τινός, gegen Einen, Il. 20.88, 97 ; – ἐπί τινι, Il. 5.124, 244, 20.26 ; – πρός τινα, Il. 17.98, 471, vgl. βιάζῃ καὶ πρὸς ἡνίας μάχῃ Aesch. Prom. 1012 ; Plat. Legg. XI.919b ; πρὸς ἐπιθυμίας, Lach. 191d ; – μετ' ἀλλήλων, Plat. Symp. 178e ; – περί τινος, um Etwas kämpfen, Aesch. Suppl. 721 ; Her. u. sonst in Prosa, wie Plat. Rep. III.407a ; auch ἐπεχείρει περὶ αὐτὰ μάχεσθαι, ib. I.342d ; und περί τινι, Il. 16.568, Od. 2.245, wie ἀμφί τινι, Il. 3.70, 16.565 ; – εἵνεκά τινος, Il. 2.377 ; – πρό τινος, eigtl. wie πρόσθε vom Orte, vor Jem. kämpfen, aber auch für ihn, zu seinem Schutze, Il. 4.156, 8.57 ; ὑπέρ τινος, zu Jem. Besten, Plat. Menex. 239b ; – σύν τινι, unter Jemandes Beistand, bes. σὺν θεοῖς, unter der Götter Schutz kämpfen, Od. 13.390, u. in Prosa ; – μετὰ πρώτοισι u. ἐν πρώτοισι μάχεσθαι, unter den Vordersten kämpfen, Il. 5.575 ; μετὰ Βοιωτῶν, mit den Böotern verbündet, 13.700. – Die Waffe, womit man kämpft, steht oft im dat. dabei, τόξοις, πελέκεσσι, u. ä., auch χείρεσσι. – Hom. sagt es auch von Tieren, von Hunden, Od. 20.15, von Löwen, Il. 20.171. Auch vom Zweikampfe zwischen einzelnen Streitern, Il. 3.91, 435, 19.153, zwischen einem Menschen u. einem Tiere, 15.633, zwischen zwei Tieren, 16.824 ; vom Wettkampfe, πὺξ μ., 23.621, wie παγκράτιον μ., Ar. Vesp. 1191 ; sich mit Einem messen, es mit ihm aufnehmen, Il. 1.272, Od. 17.31 ; wetteifern, c. inf., Arist. H.A. 5.19. – Allgemeiner, zanken, streiten, Il. 1.8, 6.329, ἐπέεσσι, mit Worten streiten, 1.304, 2.377. Daher auch = Einem widerstreiten, widersprechen, als Feind, τινί, Il. 5.875, 9.32 ; τρία ὁμολογήματα μάχεται αὐτὰ αὑτοῖς ἐν τῇ ψυχῇ, Plat. Theaet. 155b ; ἐν τοῖς λόγοις, Crat. 430b ; Einem Vorwürfe machen, Il. 13.118.

μάχομαι
[in LXX chiefly for רִיב, also for נָצָה ni., etc. ;]
__1. to fight: Act.7:26.
__2. to quarrel, dispute: 2Ti.2:24, Jas.4:2; πρὸς ἀλλήλους, Jhn.6:52 (cf. δια-μάχομαι).†
(AS)