ιγος (ἡ) [ῑγ]
   I fouet pour les animaux, IL. 5, 748 ; HDT. 4, 3, etc. ; ou comme instrument de supplice, HDT. 7, 56 ; AR. Th. 933 ; XÉN. An. 3, 4, 25 ; fig. μ. πειθοῦς, PD. P. 4, 390, le fouet (càd. la force irrésistible) de la persuasion ;
   II p. suite :
      1 μ. Διός, IL. 12, 37 ; 13, 812 ; μ. θεία, ESCHL. Pr. 682, etc. le fouet de Zeus, le fouet d’un dieu, pour exprimer l’idée d’un châtiment, d’une peine ;
      2 fléau, calamité, en parl. d’une maladie, NT. Marc. 5, 34.

➳ [ῐγ] ANTH. p. 431 Jac.

Étym. pré-grec.

ιγος, ἡ, whip, scourge, mostly for driving horses, Il. 5.748, etc. ; μ. λιγυρῇ 11.532; ἵππου μ. horse-whip, Hdt. 4.3; λιγυρὰ μ. διπλῆ S. Aj. 242 (anap.); later, scourge, ὑπὸ μαστίγων διαβαίνειν to cross under the lash, of soldiers flogged on, Hdt. 7.56, cf. 103; τοξεύειν ὑπὸ μ. X. An. 3.4.25; τῇ μ. κνάπτειν Cratin. 275; μάστιγ’ ἔχων whip in hand, Ar. Th. 933, Phryn.Com. 36. metaph, scourge, plague, μάστιξ Διός Il. 12.37, 13.812; μάστιγι θείᾳ… ἐλαύνομαι A. Pr. 682; πληγεὶς θεοῦ μάστιγι Id. Th. 608; διπλῇ μ., τὴν Ἄρης φιλεῖ, i.e. fire and sword, Id. Ag. 642; μ. [Θεοῦ], of sickness, Ev. Marc. 5.34, cf. 3.10 (pl.); but μάστιξ Πειθοῦς the lash of eloquence, Pi. P. 4.219; — Ion. μάστις; μάστιγξ is not found.

ῑγος, ἡ, ion. μάστις, die Peitsche, Geißel ; zum Antreiben der Pferde, μάστιγι θοῶς ἐπεμαίετο ἵππους, Il. 5.748 (welche Stelle für den Zusammenhang des Wortes mit *μάω spricht), vgl. 17.430 ; ἵμασεν ἵππους μάστιγι λιγυρῇ, 11.532 ; μάστιγι κατωμαδὸν ἤλασεν ἵππους, 15.352 ; φαεινή, Od. 6.316, öfter. Uebertr., Διὸς μάστιγι δαμέντες, wo auch wir »Geißel«, »Rute« brauchen, Il. 12.37, u. Διὸς μάστιγι κακῇ ἐδάμημεν, Zorn, Strafe, 13.812 ; vgl. Aesch. Spt. 590, der auch οἰστροπλὴξ δ' ἐγὼ μάστιγι θείᾳ γῆν πρὸ γῆς ἐλαύνομαι von der durch Wahnsinn fortgetriebenen Io sagt, Prom. 685 ; μάστιγι πειθοῦς, von der anregenden Kraft der Beredsamkeit, Pind. P. 4.219 ; – μάστιγι νῶτα φοινιχθείς, Soph. Aj. 110, vgl. 1233 ; μάστιγι εὖ τὸ νῶτον ἀποθλίψειν, Eur. Cycl. 236 ; – ὑπὸ μαστίγων διαβαίνειν, von Geißeln angetrieben, unter Geißelhieben, Her. 7.56, wie ἀναγκαζόμενοι μάστιγι, 7.103 ; μάστιγι μετὰ κέντρων μόγις ὑπείκων, Plat. Phaedr. 253e ; τύπτειν τῇ μάστιγι, Legg. IX.879e ; ὑπὸ μαστίγων, Gorg. 524c, wie ἐτόξευον ὑπὸ μαστίγων Xen. An. 3.4.25 ; Sp., wie Luc. μάστιγας ἀπειλῶν, Tox. 17.
[Erst spätere schlechte Dichter brauchen ι in den dreisilbigen Casus kurz, vgl. Jacobs Anth. Pal. p. 431.]
Vgl. μάστις, mit dem es wohl von μάσσω, berühren, abzuleiten, s. auch μάσθλη.

μάστιξ, -ιγος, ἡ
[in LXX for שׁוֹט, etc. ;]
a whip, scourge: Act.22:24, Heb.11:36; metaph., of disease or suffering as a divine chastisement (cf. Psa.89:33, Pro.3:12, 2Ma.9:11), Mrk.3:10 5:29, 34, Luk.7:21
(AS)