ατος (τὸ) :
   I souillure, impureté, ordure :
      1 au pr., d’ord. au pl. IL. 14, 171 ; CALL. Ap. 108, Jov. 15, etc. ; particul. impuretés enlevées par un lavage, IL. 1, 314 ; HPC. 272, 30 ; en parl. de sang dont les mains sont tachées, SOPH. Aj. 655 ; ἐκκλύζειν τὰ λ. τῆς πόλεως, STR. 235, laver et rejeter les immondices de la ville ; cf. PLUT. M. 518 b ;
      2 au sens mor. souillure, tache, sujet de honte ou de déshonneur, SOPH. O.C. 805 ;
   II fléau, mal, malheur, ESCHL. Pr. 692 ; en parl. d’une pers. EUR. Tr. 588.

Étym. R. indo-europ. *luH-, souiller ; cf. λύθρος, λύμη, lat. pol-luō, lutum, lustrum « bourbier ».

ατος, τό, (λύω) = ἐνέχυρον, Suid. (pl.).

ατος, τό, mostly in pl. (sg. in Berl.Sitzb. 1927.159 (Cyrene)), water used in washing, or dirt removed by washing, offscourings, οἱ δ’ ἀπελυμαίνοντο καὶ εἰς ἅλα λύματα βάλλον Il. 1.314; ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸς… λύματα πάντα κάθηρεν 14.171; ἔκλυζεν ποταμῷ λύματα Call. Aet. 3.1.25; of catarrhal discharges, purgations, Hp. Gland. 12; λύμαθ’ ἁγνίσας ἐμά, of the blood on his hands, S. Aj. 655; τόκοιο λύματα, = τὰ λόχια, Call. Jov. 17; generally, offscourings, refuse, γῆς Id. Ap. 109; δόμων ἐκ λύματ’ ἔνεικαν A.R. 4.710; of ordure, Call. Fr. 216; ἔκβολα λ. δαιτός Id. Cer. 116; ἐκκλύζειν τὰ λ. τῆς πόλεως εἰς τὸν Τίβεριν Str. 5.3.8, cf. Plu. 2.518b.
moral filth, defilement, in sg., λῦμα τῷ γήρᾳ τρέφῃ ; S. OC 805. = λύμη, ruin, A. Pr. 692 (pl., lyr.); in sg., of a person, σύ τ΄, ὦ λῦμ’ Ἀχαιῶν, i.e. Hector, E. Tr. 591 (lyr.).

τό (mit λύω u. λούω zshgd, vgl. lues), die Besudelung, Verunreinigung, der Schmutz, ἀμβροσίῃ μὲν πρῶτον ἀπὸ χροὸς – λύματα πάντα κάθηρεν, Il. 14.171 ; der abgewaschene Schmutz, den man wegwirft, οἱ δ' ἀπελυμαίνοντο καὶ εἰς ἅλα λύματ' ἔβαλλον, 1.314 ; τόκου, die Reinigung der Wöchnerinnen, Callim. Iov. 15 ; vgl. Paus. 8.41.2 ; – δόμων, Kehricht, Ap.Rh. 4.710 ; πόλεως, Strab. V p. 235 u. A. – Soph. Aj. 655, εἶμι πρός τε λουτρά – ὡς ἂν λύμαθ' ἁγνίσας ἐμὰ μῆνιν βαρεῖαν ἐξαλύξωμαι θεᾶς, bildet den Uebergang zur sittlichen Befleckung, Schmach, λῦματῷ γήρᾳ τρέφει, O.C. 809. – Auch = λυμη, Verderben, wie Aesch. Prom. 694 πήματα, λύματα, δείματα vrbdt, Eur. Troad. 608.
Bei Suid. auch das Einzulösende, das Pfand.