ης (ἡ) :
   I lance ou javeline, particul. :
      1 fer de lance ou de javeline, HDT. 7, 69 ; XÉN. Hell. 7, 5, 20, etc. ; d’ord. au pl., avec la sign. du sg., p. opp. à la hampe (τὸ ξυστόν, HDT. 1, 52, ou ῥάϐδος, XÉN. Cyn. 10, 3 ; SOPH. Tr. 856) ;
      2 p. ext. lance, javeline, BATR. 129 ; PD. N. 8, 30, etc. ; XÉN. Eq. 12, 14 ; An. 4, 7, 16, etc. ; particul. lance comme insigne du commandement : ἑπτὰ λόγχαι, SOPH. O.C. 1312, sept lances, celles des sept chefs ;
      3 épée ou poignard, EUR. Hipp. 1375 ;
      4 au plur. armes en gén. (arc, javelots, massue) SOPH. Tr. 512 ;
   II troupe d’hommes armés de lances, EUR. Ph. 442.

➳ Dor. λόγχα, PD. l. c. etc. ; SOPH. Tr. 856 ; EUR. Tr. 1318.

Étym. cf. lat. lancea.

ἡ, spear-head, Hdt. 7.69; λ. δορός S. Tr. 856, E. Tr. 1318 (both lyr.); also in pl. of a single spear, the point with its barbs, τὸ ξυστὸν τῇσι λόγχῃσι ἐὸν ὁμοίως χρύσεον the shaft alike with the spear-head, Hdt. 1.52, etc. ; λόγχαι δ’ ἐκαυλίζοντο καὶ ξυστὴ κάμαξ Ar. Fr. 404, cf. X. Cyn. 10.3 (where the shaft is ῥάβδος)· οἱ κνώδοντες τῆς λόγχης the barbs of the spear-head, ib. 16.
lance-shaped birth-mark, Trag.Adesp. 84.
lance, spear, javelin, Batr. 129; χαλκέας λόγχας ἀκμᾷ Pi. N. 10.60, cf. S. Tr. 512 (lyr.), etc. ; metaph, ὀμμάτων ἄπο λόγχας ἵησιν Id. Fr. 157; λόγχας ἐσθίων, prov. of a bragging coward, a ΄fire-eater΄, Timocl. 12.5.
troop of spearmen, ξὺν ἑπτὰ λόγχαις S. OC 1312, cf. Ant. 119 (lyr.); μυρίαν ἄγων λόγχην E. Ph. 442; λόγχης ἀριθμῷ πλείονος κρατούμεναι Id. Fr. 286.12; χωρεῖτε, λόγχη Id. Cret. 45.

ἡ, Ion. for λάχος, lot (cf. λέλογχα), Ion Hist. 15, SIG 1013.12 (Chios, iv BC), Hsch. ; also λόγχαι· ἀπολαύσεις, Id.

(λαγχάνω), ἡ, ion. = λάχος, Los, VLL.

ἡ, die Lanzenspitze, das spitzige Eisen vorn am Wurfspieße, der Schaft hieß ξυστόν ; κελαινὰ λόγχα προμάχου δορός, Soph. Trach. 853 ; Her. 1.52, 7.69 ; εἶχον αἰχμὰς μικράς, λόγχαι δ' ἐπῆσαν μεγάλαι, wo mit αἰχμή die ganze Lanze bezeichnet ist, 78 ; χαλκέας λόγχας ἀκμᾷ Pind. N. 10.60 ; übh. Lanze, Speer, ἀλεξίμβροτος, 8.30 ; Tragg., δορικράνου λόγχης ἰσχύς Aesch. Pers. 145, Δωρίδος λόγχας ὕπο 803 ; ἀμφιχανὼν λόγχαις ἑπτάπυλον στόμα Soph. Ant. 119, öfter, wie Eur., auch eine Schar Lanzenträger ; ἠκονῶντο λόγχας καὶ μαχαίρας Xen. Hell. 7.5.20 ; Sp. sprichwörtlich οὐκ ἐκ θύμβρας λόγχη γίνεται, Ath. V.187b.

λόγχη, -ης, ἡ
[in LXX for רֹמַח, etc. ;]
__1. a spear-head.
__2. a lance, spear: Mat.27:49 ([WH], R, mg.), Jhn.19:34.†
(AS)