ά, όν :
   I pass. :
      1 fâcheux, triste, en parl. de choses : (ruine, IL. 10, 174 ; vieillesse, OD. 24, 250, etc. ; deuil, ESCHL. Ch. 17 ; peine, SOPH. O.R. 185 ; maladie, SOPH. Ph. 1424, etc.) ; τὰ λυγρά, malheurs, IL. 24, 531 ; OD. 14, 226 ; ruine, OD. 3, 303 (cf. OD. 11, 632 ; HÉS. O. 259) ; en parl. de choses matérielles : λ. εἵματα, OD. 16, 457, vêtements misérables ; en parl. de pers. malheureux, infortuné : ἤκουσα δὴ λυγροτάταν ὀλέσθαι τὰν ξέναν, SOPH. Ant. 823, j’ai ouï dire que l’étrangère était morte très misérablement ;
      2 lâche, IL. 13, 119, 237 ;
      3 misérable, méprisable, vil, OD. 18, 107 ;
   II act. malfaisant :
      1 en parl. de choses : φάρμακα λ., OD. 10, 236, drogues malfaisantes ; p. opp. à φ. ἐσθλά, OD. 4, 230 ;
      2 en parl. de pers. méchant, perfide, OD. 9, 454.

• Sup. -ότατος, SOPH. Ant. 823.

Étym. λευγαλέος.

ά, όν, baneful, mournful, ὄλεθρος, γῆρας, Il. 10.174, Od. 24.250, etc. ; ἄλγεα Il. 13.346; ἀνδροκτασίης ὕπο λυγρῆς 23.86; λ. δέος Archil. 74.4; ὀνίαν… λύγραν (gen. pl.) Sappho Supp. 1.10; νεῖκος Pi. N. 8.25; μάχαι B. 10.68; πένθος A. Ch. 17; ὀργά ib. 835 (lyr.); πόνοι, νόσος, S. OT 184 (lyr.), Ph. 1424, etc. ; λυγρά bane, misery, Il. 24.531, Od. 14.226; ruin, 3.303; ἔξοχα λυγρὰ ἰδυῖα versed above all in banes, 11.432, cf. Hes. Th. 313; λυγρὰ νοεῦντες Id. Op. 261. with an act. force, σήματα λ. Il. 6.168; φάρμακα λυγρά, opp. ἐσθλά, baneful drugs, Od. 4.230, 10.236; γαστὴρ λυγρή the stomach that cause of bane, 17.473. λ. εἵματα sorry garments, 16.457. of persons, baneful, mischievous, 9.454; more freq., sorry, i.e.
weak, cowardly, Il. 13.119, 237, Od. 18.107, A. Fr. 361, S. Ant. 823 (Sup., lyr.). Adv. -ρῶς sorely, λυγρῶς πεπληγυῖα Il. 5.763. [υ by nature, Pi. N. 8.25, Mosch. 4.73, etc.]

(λύζω, vgl. lugeo, λευγαλέος), jammervoll, elend ; ὄλεθρος, Il. 10.174, ἕλκεα, 19.49, γῆρας, Od. 24.248, u. sonst oft, auch mit ἄτη, ἀνδροκτασίη, ἄλγος, κῆδος und ähnlichen verbunden ; λυγρὰ περὶ χροῒ εἵματα ἕστο, 17.203 ; λυγρὴ ἔχιδνα, Hes. Th. 301 ; νεῖκος, Pind. N. 8.25 ; δέος, Archil. 30 ; – τὰ λυγρά, traurige Dinge, Elend, Unglück, Il. 24.531, Od. 14.226 ; Verderben, Unheil, Od. 3.303 ; ἔξοχα λυγρὰ ἰδυῖα, die ausnehmend Verderbliches Sinnende, 11.432, wie Hes. von der Hydra, ὕδρην λύγρ' εἰδυῖαν, Th. 313, u. οἱ λυγρὰ νοεῦντες ἄλλῃ παρκλίνουσι δίκας, O. 260, die Verderbliches Sinnenden ; so sind auch λυγρὰ φάρμακα, im Ggstz der ἐσθλά, schädliche Mittel, Gifte od. bösartiger Zauber, Od. 4.230, 10.236, u. λυγρὴ γαστήρ ist der unheilstiftende, unselige Magen, 17.473. Von Menschen gebraucht bedeutet es den zum Kampf Untüchtigen, Elenden, Feigen, Il. 13.119, 237, Od. 18.107 ; aber auch = unheilvoll, Anderen Unheil bringend, 9.454. – Auch bei den Tragg. nicht selten, πένθει λυγρῷ πρέπουσαν Aesch. Ch. 17, νόσος Soph. Phil. 1410, πόνοι O.R. 185, οἰμωγαί Aj. 310, γῆρας 501, λυγροὺς θήσω γάμους Eur. Med. 399, μέλη Suppl. 70 ; sp.D., λυγραὶ ἁλκυόνες Ap.Rh. 4.363. – Auch einzeln in sp. Prosa, wie Luc. Philopatr. 23.