'[ῠ] (f. ίσω, ao. ἐλύγισα, pf. inus. ; pass. ao. ἐλυγίσθην, pf. λελύγισμαι) :
      1 courber comme on fait d’une baguette d’osier : πλευράν, AR. Vesp. 1487, ses flancs, en parl. d’un danseur ; fig. λ. μέλος, EL. N.A. 2, 11, moduler un chant ou des inflexions ; au pass. ἄρθρον ᾗ λυγίζεται, SOPH. Tr. 779, là où s’infléchit l’articulation ; particul. se mouvoir avec des inflexions, en parl. de danseurs, LUC. Salt. 77 (cf. ὑπ' ὀρχησμῶν λελυγισμένον ἴχνος, ANTH. 6, 33, en parl. du mouvement tournant du pied dans la danse) ; fig. ἐπέων κόσμος λελυγισμένος, ANTH. 11, 20, ornement exagéré et sans force des expressions ;
      2 assouplir les membres, t. de gymn. LUC. Anach. 1 ; d’où assouplir, soumettre, dompter : τὸν Ἔρωτα, THCR. Idyl. 1, 97, l’Amour ; au pass. ὑπ' ἔρωτος λυγίζεσθαι, THCR. Idyl. 1, 98, être dompté par l’amour ;

Moy. se courber ou se détourner pour éviter un coup, PLAT. Rsp. 405 c ; EUP. 339 Kock.

➳ Inf. fut. dor. λυγιξεῖν, THCR. Idyl. 1, 97 ; ao. pass. ἐλυγίχθην, THCR. Idyl. 1, 98 ; 23, 54.

'

Dor. fut. inf. λυγιξεῖν Theoc. 1.97; (< λύγος) : — bend or twist as one does a withe, πλευρὰν λυγίσαντος ὑπὸ ῥώμης, of a dancer, Ar. V. 1487; νεῦρα λελυγισμένα twisted, Hp. Mochl. 4; τὰ λυγισθέντα τῶν ἄρθρων twisted joints, Gal. Protr. 11; λυγίζειν ἀλλήλους, of wrestlers, Luc. Anach. 1, cf. Philostr. Im. 2.32; metaph, λ. μέλος Ael. NA 2.11; cf. λύγισμα, λυγισμός.
throw, master, Ἔρωτα Theoc. l.c. ; — Pass., to be thrown or mastered, Id. 1.98; οὐδ’ ἐλυγίχθη τὰν ψυχάν Id. 23.54. Pass., bend or twist oneself like a withe, bend aside, so as to avoid a blow, λυγίζεται καὶ συστρέφει τὸν αὐ χένα Eup. 339, cf. Pl. R. 405c; στρέφου λυγίζου τε μύθοις S. Ichn. 362 (lyr.); ἐλυγίσθησαν κατὰ τροχῶν Phalar. Ep. 147.3; also of dancers, Luc. Salt. 77, etc. ; ὑπ’ ὀρχησμῶν λελυγισμένον ἴχνος AP 6.33 (Maec.); metaph, in pf. part. λελυγισμένος, effeminate, Anon. ap. Suid. s.v. ἁβρός· ἐπέων κόσμος λελ. AP 11.20 (Antip.Thess.).
turn, play, as a joint in the socket, ἄρθρον ᾗ λυγίζεται S. Tr. 779.

biegen, winden, drehen ; ἄρθρον ᾗ λυγίζεται Soph. Trach. 776, vom Fußgelenk ; κόσμος λελυγισμένος Antip.Thess. 45 (XI.120), von künstlichen Schnörkeleien des Gesanges u. Liedes ; bes. in der Sprache der Ringer, dem Gegner durch geschickte Biegungen und Wendungen entgehen od. ihn zu Boden werfen, vgl. Luc. Gymn. 1, Salt. 77 ; πλευρὰν λυγίσαντος ὑπὸ ῥώμης Ar. Vesp. 1487 ; ἀποστραφῆναι λυγιζόμενος ὥστε μὴ παρέχειν δίκην, sich drehend, wendend, Plat. Rep. III.405c, v.l. λογιζόμενος, wo der Schol. βασανίζειν erkl.; Theocr. 1.98 sagt αὐτὸς ἔρωτος ὑπ' ἀργαλέω ἐλυγίχθης ; λυγιξεῖν ib. 97, vgl. 23.54.