οῦ (τὸ) :
      1 bain, endroit où l’on se baigne, salle de bain : γυμνάσια καὶ λουτρά, XÉN. Ath. 2, 10, des gymnases et des bains ;
      2 bain, eau pour se baigner, dans Hom. touj. au pl. : θερμὰ λουτρά, IL. 14, 6, etc. ; PD. O. 12, 21, etc. bains chauds ; au sg. HÉS. O. 751 ; ESCHL. fr. 332 ; SOPH. Ant. 1201, etc. ;
      3 action de se baigner, HDT. 6, 52 ; λουτροῖς χρῆσθαι, XÉN. Cyr. 7, 5, 20, prendre des bains ;
      4 par ext. eau lustrale pour les purifications, SOPH. El. 84, 434 ; EUR. Ph. 1667 ; t. eccl. eau du baptême, NT. Eph. 5, 26 ; Tit. 3, 5.

➳ Dans l’IL. et l’OD. λοετρόν ; mais λουτρόν dans HH. Cer. 50 ; HÉS. O. 751.

Étym. λούω.

τό, in Hom. always λοετρόν, but contr. form in h.Cer. 50, Hes. Op. 753; Dor. λωτρόν, Hsch. ; (< λούω) : — bath, bathing-place, Hom., always in pl., θερμὰ λοετρά hot bath, Il. 22.444, al. ; later θερμὰ λουτρά A. Ch. 670, S. Tr. 634 (lyr.), CratesCom. 15, etc. ; θερμὰ Νυμφᾶν λουτρά Pi. O. 12.19; also called Ἡράκλεια λουτρά Ar. Nu. 1051; λοετρὰ Ὠκεανοῖο Il. 18.489, Od. 5.275; σίτοισι καὶ λουτροῖσι in matters of eating and washing, Hdt. 6.52; λουτρῷ χρωμένους Plu. 2.1109b; sg. first in Hes. l.c. ; τραπέσθαι πρὸς τὸ λ. Pl. Phd. 115a, cf. X. Oec. 9.7; in pl., bathing-establishment, τὰ δημόσια λ. POxy. 1252 B 22 (iii AD), etc.
water for bathing or washing, ὑδάτων ἐνεγκεῖν λουτρά S. OC 1599; ἐν λουτροῖς while bathing, X. Cyr. 7.5.59; λοῦσαί τινα λουτρόν give one a bath, wash one with water, S. Ant. 1201, Ar. Lys. 469; λουτρὸν παρέχειν ib. 377; λοῦσθαι λουτρόν bathe, A. Fr. 366 (note); λουτρόν ἐστιν, οὐ πότος Alex. 9; νυμφικὰ λουτρά the conveying of water to the bride (cf. λουτροφόρος), Poll. 3.43; in NT, of baptism, Ep. Eph. 5.26; λ. παλιγγενεσίας Ep. Tit. 3.5. in Poets, = σπονδαί, libations to the dead, S. El. 84, 434, E. Ph. 1667, cf. Hsch. s.v. χθόνια λ.

Hom. λοετρόν, die erstere Form H.h. Cer. 50, Hes. O. 753 (vgl. λούω, λοέω); das Baden, das Bad, auch das Bade- od. Waschwasser ; bei Hom. immer im plur.; λοετρὰ Ὠκεανοῖο, Bad im Okeanos, Il. 18.489, Od. 5.275 ; θερμά, das warme Bad, z.B. Il. 14.6 ; der sing. zuerst bei Hes. O. 753 ; θερμὰ Νυμφᾶν λουτρὰ βαστάζεις Pind. Ol. 12.21 ; auch bei den Tragg. immer im plur. (λοετρά, Aesch. Prom. 555), der sing. nur Soph. Ant. 1186, τὸν μὲν λούσαντες ἁγνὸν λουτρόν.
Bei demselben sind πατρὸς χέοντες λουτρά, El. 84, das Trankopfer auf des Vaters Grabe ; vgl. νεκρῷ λουτρὰ περιβαλεῖν Eur. Phoen. 1661. – Ar. εἰ ῥύμμα τυγχάνεις ἔχων, λουτρὸν ἐγὼ παρέξω – νυμφικόν, Lys. 377 (vgl. λουτροφόρος u. Poll. 3.43); οἷον λουτρὸν αἵδ' ἡμᾶς ἔλουσαν 469. – Auch in Prosa herrscht der plur., wie Plat. u. A.; sing. Plat. Phaed. 115b, wie Xen. Cyr. 7.5.20 ; Plut. Alex. 23.
Uebh. das Abwaschen, Abspülen, Sp. – Dah. die Taufe, NT. – Gramm. wollen das Waschwasser durch den Akzent λοῦτρον, vom Bade, λουτρόν, unterscheiden, EM. 568.47.

λουτρόν, -οῦ, τό
(< λούω), [in LXX: Sng.4:2 6:5, (6) (רַחְצָה), Sir.34:25 * ;]
a washing, bath: τ. ὕδατος, Eph.5:26; τ. παλιγγενεσίας, Tit.3:5 (see AR, Eph., l.with).†
(AS)