λουτρο·φόρος, ος, ον :
      1 qui porte de l’eau pour un bain, PAUS. 2, 10, 4 ; particul. παῖς λ. jeune garçon qui apportait au fiancé, le jour du mariage, de l’eau de la fontaine Kallirrhoè, HARP. ; d’où λ. χλιδή, EUR. Ph. 341, en parl. de la cérémonie du mariage ;
      2 subst. ἡ λουτροφόρος (s.-e. παρθένος) statue de jeune femme portant l’eau de ce bain et qu’on plaçait sur la tombe des célibataires, DÉM. 1086, 15.

Étym. λουτρόν, φέρω.

ον, bringing water; παῖς, παρθένος λ. at Athens the boy or girl who, as next of kin to the bridegroom, fetched him water from the fountain Callirrhoe on his wedding day, Harp. s.v., Paus. 2.10.4, Poll. 3.43; hence λ. χλιδή marriageceremony, E. Ph. 348 (lyr.). as Subst., λουτροφόρος, ἡ, black urn placed on the tomb of an unmarried person, D. 44.18, 30, Poll. 8.66; cf. λίβυς.

Wasser zum Waschen oder Baden tragend, bringend, παῖς, B.A. 226, in Athen der Knabe, der am Hochzeitstage dem Bräutigam das Wasser aus der Quelle Kallirrhoe brachte ; dah. ἀνυμέναια δ' Ἰσμηνὸς ἐκηδεύθη λουτροφόρου χλιδᾶς, ohne die hochzeitliche Festlichkeit, Eur. Phoen. 350 ; vgl. Poll. 3.43. – Auch auf dem Grabe der unvermählt Gestorbenen stand παῖς ὑδρίαν λ. ἔχων, B.A. a.a.O., od. ἡ λουτροφόρος, sc. ὑδρία, ein schwarzer Wasserkrug, auch λίβυς genannt, Dem. 44.18, 30 ; Poll. 8.66.